என் இனிய பொன் நிலாவே!

ஓவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளும் நல்லவனும், தீயவனும் கலந்தே இருகிறார்கள்
சினிமாவில் ஹீரோக்களை நல்லவர்களாகவே காட்டிவிட்டு சென்று விடுகிறார்கள்
அந்த நல்ல ஹீரோகுள்ளும் ஒரு கேட்ட பையன் ஒளிஞ்சுக்கிட்டு தான் இருப்பான்
அதை நம்ம ஆளுங்க காடமட்டாங்க

இந்த கருத்தை மையமா வச்சு தான் இந்த கதையை எழுத ஆரம்பிக்குறேன் .. உங்கள் ஆசியுடன்

சஞ்சய் இவன் தான் ஹீரோ கொஞ்சம் பூஷ்டியா உடம்பு கொஞ்சம் உயரம்,
காலேஜ் முடிச்சிருக்கான் என்ன படிசிருக்கானு கேட்காதிங்க ஏதோ படிச்சிருக்கான் அவ்வளோதான்
தண்ணி, தம் ஆகாது வேற என்ன சொல்ல பொண்ணுங்க விஷயத்துல கொஞ்சம் அப்படி இப்படினு
இருந்தாலும் இந்த கலி காலத்துல இப்பவும் கர்ப்ப காப்பாத்திகிட்டு இருக்கிற ஒரு சில பசங்கள
இவனும் ஒருத்தன்.

பொண்ணுகளை பிடிக்கும் ரொம்ப, ஆனால் பார்கிறதுக்கு நல்ல பையன் மாதிரி தெரிவான்
அதனாலயே இவன் நல்லவன் மாதிரி போர்வைக்குள்ள ஒளிஞ்சுக்கிட்டு இருக்கான்

கல்யாண வயசு ஆகிடுச்சு, அவன் அம்மாவும் இவனுக்கு சில வரங்களை தீவிரமாக தேட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்
இந்த வயசுலயும் தான் கையே தனக்கு உதவினு வாழ்ந்துகிட்டு இருக்கான்.

இவனோட முதல் அனுபவம் எப்படி இருந்ததுன்னு தெரியுமா?

அப்போ தான் உடம்பிலுள்ள உறுப்புகளோட பேரை எல்லாம் தெரிஞ்சுக்க ஆரம்பிச்ச வயசு
அவன் கூட படிக்கிற தாஸ் பையனுக்கும், இவனுக்கும் அப்படி ஒரு பிணைப்பு
ரெண்டுமே பிஞ்சுலேயே வேம்புனதுங்க!!

டியூஷன் படிக்கும் டீச்சரையே முலைனா என்னனு தெரியாது வயசுல, அவங்க நெஞ்சு வீங்கி
இருக்குடா ரெண்டு பெரும் பேசிக்குவாங்க, இவங்க படிச்சது ஆங்கில வழிக்கல்வி அதனால
இவங்க ரெண்டு பேரையும் டியூஷன் சேர்த்து விட்டிருந்தாங்க, பயபுள்ளைக டியூஷன்ல போய்
படிச்சா தான?

அங்கேயும் இவங்களோட செக்ஸ் தேடல் தான், டியூஷன் டீச்சர்ல ஆரம்பிச்சது இந்த தேடல் ஆனால்
அதோட முடிவ சொன்னது சரண்யா தான்

அங்க படிக்கிற ஒன்னு, ரெண்டு நல்ல பிகர்ல இவளும் ஒருத்தி இவனுங்க படிக்கிற அதே ஸ்கூல்,
அதே கிளாஸ் தான் ஆனாலும் அந்த அளவுக்கு பழக்கம் இல்ல இவங்களுக்குள்ள

ஒரு நாள் சரியான மழை, இப்படி மழை பெய்யுது டியூஷன் அதனால இன்றைக்கு டியூஷன்க்கு வரமாட்டங்க
என்கிற நினைப்பில் டியூஷன் டீச்சர் மகாலட்சுமி (எல்லோரும் இவங்களை மஹா-ன்னு தான் கூப்பிடுவாங்க)

மஹா, டி.வீ பார்த்து கிட்டு இருந்தாங்க, அந்த நேரம் பார்த்து வாசலில் சைக்கிள் நிப்பாட்டும் சத்தம் கேட்டது
அவளுக்கு தெரிந்து விட்டது யாரோ டியூஷன்க்கு வந்திருக்கிறார்கள் என்று, எழுந்து தனது சேலையை சரி
செய்து விட்டு கண்ணாடி முன்னாடி ஒரு தடவை மேக்கப் கலையாமல் இருக்குதானு பார்த்துகிட்டு
வந்து கதவை திறந்தாள்.

கதவை திறந்தவுடன் சரண்யா மழையில் முழுவதுமாக நனைந்து கொண்டு வந்திருந்தாள்,
அவளை உள்ள வர சொல்லி பீரோவில் இருந்து ஒரு துண்டை எடுத்து அவளுக்கு கொடுத்தேன்

" ஏன்டி, எப்படி நனைஞ்சுகிட்டு வந்திருக்க, ஒரு நாள் லீவ் போட்டு வீட்டில இருக்க வேண்டியதன?"

" இல்ல மிஸ், நான் வந்துகிட்டு இருக்கும் போது பாதி வழியில தான் மழை வந்திருச்சு, உங்க வீடு
பக்கத்துல தன வந்துடலாம்னு நெனைச்சு சைக்கிளை வேகமா மிதிச்சு வந்தேன் அப்படி இருந்தும்
புல்லா நனைஞ்சுட்டேன்"

குழந்தை தனமாக அவள் கூறியது மகாவிற்கு சிரிப்பை வரவைத்தது

"நாளைக்கு ஏதும் ஹோம் வொர்க் இருக்க?, டைரிய கொடு?"

டைரியை வாங்கி பார்த்ததும் அதில் குறிப்பிடும் படியாக எதுவும் இல்லை

" நாளைக்கு ஏதும் ஹோம் வொர்க் இல்ல போல"

" ஆமாம், மிஸ்"

என்று சொல்லும் போதே அவள் முகத்தில் ஒரு சந்தோசம்

" சரி, நீ இரு நான் போய் காபி எடுத்துகிட்டு வரேன், அதுக்குள்ள நீ தலைய நல்லா துவட்டு"

என்று சொல்லி விட்டு, கிச்சனுக்குள் சென்று விட்டாள் மஹா

அவள் சென்ற சிறிது நேரத்திற்குள் சஞ்சய்யும் மழையில் முழுவதுமாக நனைந்து வந்திருந்தான்

வீட்டிற்குள்ளே வந்தவன் சரண்யா அமர்ந்திருப்பதை பார்த்தான்

" நான் இன்றைக்கு நீ வர மாட்டேன்னு நெனச்சேன், வந்துட?"

என்று சரண்யா கேட்டாள், அந்த நேரத்தில் சஞ்சய்க்கு தோணவில்லை அவள் தன்னிடம் தான் பேசுகிறாள் என்று,
அதற்கு காரணம் சரண்யா அவனிடம் பேசிய வார்த்தைகளை விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம்

ஒரு முறை டியூஷன் வராததால் "மஹா மிஸ் என்ன டியூஷன் வொர்க் கொடுத்தாங்க என்று கேட்க"?
அப்புறம் மிஸ்க்கு உடம்பு சரி இல்லாதபோ "இன்னைக்கு டியூஷன் உண்டானு கேட்ட"?

இவைகள் தான் அவனுடன் பேசிய உரையாடல்கள்

"சஞ்சய், உன்ன தான் கேட்குறேன்"

சட்டென சஞ்சய்யின் மண்டையில் உரைத்து சரண்யா நம்மிடம் தான் பேசுகிறாள் என்று

" என்ன கேட்ட சரண்யா?"

"இல்ல, எப்போவும் டியூஷன் ஒழுங்கா வரமாட்ட, இன்னைக்கு இந்த மழைலயும் ஒழுங்கா வந்திருக்க
அதான் என்ன விசேஷம்னு கேட்டேன்? "

(இன்னைக்கு தான் யாரும் இருக்க மாட்டாங்க, மஹா மிஸ் பக்கத்துல இருக்கலாம்ல
நீ தான் நந்தி மாதிரி குறுக்க வந்து உட்காந்திருக்கியே என சொல்ல தோன்றியது மனது

" இல்ல சும்மா தான், வீட்ல யாரும் இல்ல எல்லாரும் வெளில போயிருகாங்க,
போர் அடிச்சது அதான் டியூஷன்க்கு வந்தேன்"

"ஹ்ம்ம், எல்லாரும் படிக்கிறதுக்கு வருவாங்க நீ இங்க டைம் பாஸ் பண்ண வர? "

" நான் மட்டும் என்ன படிக்கிறதுக்கு வராம வேற எதுக்கு வந்தேன், மிஸ் கிட்ட தனியா கேட்டு படிக்கலாம்னு
தான் வந்தேன், ஆமாம், மிஸ் எங்க? "

" உள்ள காபி போடா போயிருக்காங்க "

சரி என்று கொஞ்சம் தள்ளி உட்காந்தேன், அந்த நேரம் சரண்யா அழைத்து

" சஞ்சய், அங்க தான் மேடம் டிரஸ் காய போட்ருக்காங்கள இந்த பக்கம் தள்ளி உட்காரு" என்றாள்

நானும் தள்ளி அமர்ந்தேன், சரண்யாவிற்கு மிக அருகில் அப்போது தான் சரண்யாவை மிக
அருகினில் பார்கிறேன், அசர வைக்குற அழகில்லை என்றாலும் பார்த்தவுடன் கவர்ந்துவிடும்
கலையான முகம், அளவான உடம்பு, இன்னும் சுவைக்கபடாத செவ்விதல்கள், நனைந்த கூந்தல்
அதிலிருந்து ஒரு நறுமணம் மனதை மயக்கும் அளவிற்கு

எப்படிடா இவ்வளோ நாள் இவளை கவனிக்காம விட்டுடோம், என மனதுக்குள் கேள்வி எழுந்தது

சரி விடு, அது தான் இப்போ அவளை பார்துடோம்ல

பாவம் யாரு பெத்த பொன்னோ, இன்றைக்கு ராத்திரி அவளை கனவுல ஏனெனென்ன பன்னபோறேனோ
ஆண்டவா, நீ தான் பா இந்த மாதிரி பொண்ணுகளை கண்ணுல காட்டி பசங்க மனச கெடுக்குற
நாங்களும் பாவம் தன, அந்த காலத்துல பதினஞ்சு, பதினாறு வயசுல கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டாங்க

இப்போ பாரு எங்கள ஸ்கூல்க்கு போ, டியூஷன்க்கு போ, காலேஜ்க்கு போ, வேலைக்கு போ
அதுக்கு அப்புறம் தான் கல்யாணம்னு உயிரை வாங்குறாங்க, இதெல்லாம் முடிக்கிறதுக்குள்ள
முன் மண்டையில பாதி முடி போய்டுது, வயித்துக்குள்ளயும், வாயிகுள்ளையும் போக வேண்டிய
வாட்டர் வீனா பெட் சீட்ளையும், பாத் ரூம்லயும் போகுது

சரி, மனச தேதிக்க வேண்டியது தான்

சட்டென சரண்யா என்னை நோக்கி திரும்பினாள், நான் என்னோட பார்வையை திருப்பி கொண்டேன்
மனதிற்குள் கேள்வி ஒரு வேளை சரண்யா நம்ம பார்கிறத பார்த்திருப்பாளோ என்னை நானே கேட்டுக்கொண்டேன்

அந்த நேரத்தில் சிறிது இடை வெளி விட்டு நகர்ந்து அமர்ந்தேன், எனக்கு எதிரே ஒரு பெட்ரூம் எனக்கு தெரியும்
அது மஹா மிஸ்உடைய ரூம் என்று, எதிர்பாரா விதமாக மிஸ் கிட்செனுக்குள் இருந்து நேராக பெட் ரூம்க்குள்
நுழைந்தார்கள், நான் வந்ததை அவர்கள் கவனிக்கவில்லை

மிஸ் சரண்யா மட்டும் தான் இருக்கிறாள் என்ற நினைப்பில் புடவை முந்தானையை சரி செய்து கொண்டிருந்தார்கள்

நான் உட்காந்திருந்த இடத்தில இருந்து மிஸ் சைடு வீ யு மட்டும் தான் தெரிந்தது, மிஸ்க்கு எப்படியும்
32 சைஸ் தான் இருக்கும் என்று தோன்றியது, அந்த வயசுல எனக்கு எப்படி இந்த சைஸ் விஷயமெல்லாம்
தெரியும்னு நெனைக்காதீங்க

இந்த தாஸ் பய தான் எல்லாம் எப்படி இருக்கும், எவ்வளோ பெருசா இருந்த என்ன சைஸ்ன்னு எல்லாம்
சொல்லி கொடுத்தான், சொல்லி கொடுத்த வாத்திக்கே பாடம் எடுக்கும் அளவிற்கு என்னுடைய
ஆர்வ மிகுதியால் அனைத்தையும் கற்றுக்கொண்டு விட்டேன்,

நாங்க எல்லாம் அப்போவே அப்படி..

ஒரு சிகப்பு கலர் புடவை, அதற்க்கு ஏத்தாற்போல ஒரு ஜாக்கெட் கச்சிதமான உடம்பு மிஸ்க்கு
ஏற்கனவே சரண்யாவை பார்த்து மூடு ஆகி போய் இருந்தேன் இதில் இவள் வேற
இன்னைக்கு ராத்திரி இப்படி தூக்கத்தை கேடுத்துடாலே பாவி மக (மஹா)

மிஸ் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று பார்த்து கொண்டிருந்தேன்
மெதுவாக புடவை கொசுவதிருக்குள் கையை விட்டு ஏதோ செய்து கொண்டிருந்தார்கள்
ஆனால், என்ன செய்கிறார்கள் என்று எனக்கு தெளிவாக பிடிபடவில்லை

அருகில் இருந்து சரண்யா சத்தமாக

" மிஸ், சஞ்சய் வந்திருக்கான்"

அடிபாவி இப்போ நான் வந்திருகிறத அவங்க கேட்டாங்களா, ஒரு சீன் நிம்மதியா
பார்க்க முடியல என என்னை நானே நொந்து கொண்டேன்

மிஸ் வெளில வந்தாங்க அதே புடவைல பார்க்க அப்படியே சூப்பரா தெரிஞ்சாங்க

நான் அவங்களை பார்க்கும் பார்வை சரி இல்லை என்பதை மஹா மிஸ் கண்டுபிடித்து விட்டாள்
என்று நினைக்கிறன், மிஸ் என்னை உள்ளே போய் காபி போட்டு வச்சுருக்கேன் போய் எடுத்துட்டுவா
என்று கூறினார்கள்

நானும் உள்ளே சென்றேன், காபி எடுக்கும் பொழுது மிஸ் சரண்யாவிடம் ஏதோ கேட்பது போல
எனக்கு தெரிந்தது, அது என்னவென்று கேட்கும் ஆர்வத்தில்

பூனை நடை நடந்து கதவின் அருகினில் நின்றேன், மிஸ் சரண்யாவிடம்

" அவன் எப்போ வந்தான் சரண்யா? "

" கொஞ்சம் நேரம் ஆச்சு மிஸ்"

" இல்ல இடம் ஏலம் ஈரமே இல்லையே, எங்க உட்காந்திருந்தான், இல்ல தரைல இரமே இல்லையே
அதான் நின்னுகிட்டு இருந்தனோனு கேட்டேன்"

" இல்ல மிஸ், அந்த பக்கம் நீங்க துணி காய போட்டிருந்தீங்க அதனால நான் தான் அவன உங்க ரூம்
கதவு பக்கத்துல உட்கார சொன்னேன்"

சரண்யா சொன்னதுமே மகாவிற்கு புரிந்து விட்டது, இவன் நம்முடைய செயல்களை பார்த்திருப்பான் என்று
கையில் காபி கப்புடன் சஞ்சய் வெளியில் வந்தான், அதே நேரத்தில் வாசலில் யாரோ காலிங் பெல் அடிக்கும்
சத்தம் கேட்டது

கையில் இருந்த காபி கோப்பையை அருகில் இருந்து மேஜை மீது வைத்து விட்டு கதவை திறந்தால் மஹா..

மஹா வந்து கதவை திறந்தாள், வாசலில் சரண்யாவின் தந்தை நின்று கொண்டிருந்தார்
" வாங்க சார், உள்ள வாங்க?"

" இல்ல இருக்கட்டும் மா, மழை பெய்யுது விடுற மாதிரி தெரியல அதான் சரண்யாவை
அழைச்சுட்டு போகலாம்னு வந்தேன்"

" சரியா போச்சு, நானே அவ எப்படி வீட்டுக்கு போக போறான்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்,
நல்ல வேலை நீங்களே வந்துடீங்க"

" சரண்யா, உங்க அப்பா வந்திருக்கார் பாரு உன்ன கூட்டிட்டு போக"

உள்ளே இருந்து சரண்யா வெளியில் வந்தாள்,

" வா மா, வீட்டுக்கு போகலாம்"

" இருங்க பா, போய் பையை எடுத்துகிட்டு வரேன்"

பையை எடுத்துவிட்டு, சஞ்சயிடம் தான் கிளம்புவதாக கூறி கொண்டு வெளியே வந்தாள்

" அப்பா சைக்கிள் என்ன பா பண்ண? "

உடனே மகாவிடம் இருந்து பதில் வந்தது,

" இப்போ அப்பா கூட போ, அப்புறமா மழை விட்டதும் வந்து எடுத்துக்கோ"

" உங்க மிஸ் சொல்றது தான் கரெக்ட், நீ சைக்கிளை ஒரு ஓரமா நிப்பாட்டிட்டு வா"

இருவரும் சொன்ன படியால், சைக்கிளை வீட்டின் வெளியில் ஒரு ஒதுக்கு புறமாக
நிற்பாட்டிவிட்டு தான் தந்தையுடன் காரில் சென்றாள்

அவர்களை அனுப்பிவிட்டு உள்ளே வந்தால் மஹா, அங்கு சஞ்சய் சும்மா
அமர்ந்திருப்பதை பார்த்தாள்

" சஞ்சய், நீயும் சரண்யாவும் ஒரே கிளாஸ்ல தான படிக்கிறீங்க"

" ஆமாம் மிஸ், என்ன மிஸ் திடீர்னு கேக்குறீங்க"

" இல்ல, அவ டைரியை பார்த்தேன் ஹோம் வொர்க் ஏதும் இன்னைக்கு கொடுக்கல
அதுனால தான் கேட்டேன்"

" சரி, நீ எந்த சப்ஜெக்ட்ல வீக்?"

" நான் கணக்கு பண்றதுல வீக் மிஸ்"

" என்ன சொன்ன? "

" கணக்கு சப்ஜெக்ட்ல வீக்னு சொன்னேன் மிஸ்"

டேய், மிஸ் வேற தனிய இருக்காங்க அவரச பட்டு எதாவது ஒளறி காரியத்த
கெடுத்துடாதன்னு மூலைல இருந்து ஒரு வார்னிங் ..

" சரி அப்போ நான் உனக்கு கணக்கு போடுறேன், நீ அதை கரெக்டா செய்யுரியானு பார்போம்"

" நான் கரெக்டா போடுவேன், கொடுத்து பாருங்க எப்படி போடுவேனு தெரியும்"

" மகாவிற்கு புரிந்து விட்டது, இவன் நம்மிடம் இரட்டை அர்த்தத்தில் தான் பேசுகிறான் என்று"

இவனிடம் கவனமாக இருப்பதே நல்லது என்று மனதில் நினைத்து கொண்டவள்,
அவனுக்கு கணக்கை போட்டு கொடுத்துவிட்டு கிட்செனுக்குள் நுழைந்து தனது
முந்தானை சரி செய்தாள், தனது இடுப்பு எழுமிச்சை கலரில் இருந்ததை அவள் கண்டாள்

மஹா வீட்டில் இருக்கும் பொழுது எப்போதும் இடுப்பு பகுதியை தெரியும் படியே சேலை
உடுத்துவாள், ஆனால் சஞ்சய் பேசியதை நினைவில் வைத்து இப்படி போன அவனோட படிப்பு
கேடுரதுக்கு நாமே காரணம் ஆகிவிடுவோம் என்று நினைத்து, உடனே தனது இடுப்பு தெரியாத
மாதிரி கவர் செய்து கொண்டு வெளியில் வந்தாள்

" என்ன சஞ்சய் கணக்கு போட்டுட்டியா?"

" போடலாம்னு தான் பார்க்குறேன் ஆனா முடியல மிஸ்"

இவனுடைய இரட்டை அர்த்தத்தை கண்டிக்கலாமா வேண்டாமா என்று அவள் சிறிதே
குழம்பி இருந்தாள், அவனை கண்டிக்காமல் விட்டாலும் இதை ஊக்க படுத்த கூடாது
என உறுதி கொண்டாள், முளையிலே இதை கில்லி ஏறிய வேண்டும்

இல்லை என்றால், இவன் வாழ்க்கை திசை மாறி போய்விடும் என்பது புரிந்தது.

" என்ன மிஸ் ஏதோ யோசிசுகிடு இருக்கீங்க"

" ஒன்னும் இல்ல, நீ ப்ராப்லம் போடு"

மழை வேறு காற்றுடன் பலமாக அடித்து கொண்டிருந்தது, வீட்டின் பின் பக்க கதவு காற்றிற்கு
சுவற்றுடன் அடித்து கொண்டிருந்தது, சத்தம் பலமாக கேட்டது அதற்குள் மழையின் காரணமாக
வீடு இருளில் மூழ்க தொடங்கி இருந்தது

" சஞ்சய் என் கூட வாயேன்"

" என்ன மிஸ் ஆச்சு"

" காத்துக்கு பின்னாடி கதவு, சுவத்துல அடிச்சுக்கிட்டு இருக்கு அதை பூட்டனும் எனக்கு கொஞ்சம்
உதவி பண்ணு"

" சரி மிஸ்"

என்று சொல்லிவிட்டு மகாவின் பின்னாடியே நாய்க்குட்டியை போல நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான்

காற்றின் வேகமும், மழையின் வேகமும் கதவின் அருகே செல்ல முடியாமல் செய்தது
இருட்டின் காரணமாக

" சஞ்சய் அந்த லைட் கொஞ்சம் போடேன்"

" சுவிட்ச் எங்க இருக்கு மிஸ்"

" கிச்சனுக்கு அந்த பக்கம் இருக்கு பாரு, பார்த்து போ இருட்டா இருக்குது"

" சரி மிஸ்"

என்று சொல்லிவிட்டு நகந்தான், சுவிட்ச் அருகே கிரைண்டர் அதன் பக்கத்தில் இன்னொரு குண்டு பல்பு ஒன்று
தொங்கி கொண்டிருந்தது, சட்டென்ன சினிமாவில் செய்யும் சில்மிஷ வேலை சஞ்சய்க்கும்
தோன்றியது

- தொடரும்