திருவிழா! எனக்கும் தான்

//8coins.ru திருவிழா! எனக்கும் தான்


பாட்டு காதைப் பிளந்தது. கொல்லைப் பக்கம் துணி துவைத்துக்கொண்டிருந்த நான் ஒரு வினாடி திடுக்கிட்டு பின்பு இயல்பானேன். காலையிலிருந்து மரத்துக்கு மரம் தாவிக்கொண்டு குழல் விளக்குகளையும், ஜிகினா லைட்டுகளையும், குழாய் ஸ்பீக்கர்களையும் கட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். வேலை முடிந்து இப்போது தான் முதல் பாட்டு ஆரம்பம்.


'இதெல்லாம் ஏன்னு கேட்கிறீங்களா?' எங்க ஊருல திருவிழாங்க. இன்னைக்கும் நாளைக்கும் ராத்திரி பன்னிரண்டு மணி வரை தூங்க முடியாது. பாட்டுச் சத்தம் கேட்டுகிட்டேயிருக்கும். கொஞ்ச நேரத்துக்கு ஒரு மாதிரியா தான் இருக்கும் அப்புறம் பழகிப் போயிடும். இதெல்லாம் வருசத்துக்கு ஒரு தடவ வரது. ஊரெல்லாம் விடிய விடிய தூங்காது'. 'அம்மா இன்னைக்கு புதுத் துணி வாங்கியாரேன்னு சொல்லிட்டுப் போச்சி. எப்ப வருதோ தெரியாது'. இப்படி பல சிந்தனைகளுடன் துணி துவைத்து கொடியில் காயப் போட்டுவிட்டு வருவதற்குள் இருட்டிவிட்டது.

'சோத்த ஆக்கிப் போட்டுட்டா ஒரு வழியா வேலை முடிஞ்சிடும், அப்புறம் வழக்கம் போல வாசல்ல நின்னு தெருவ வேடிக்கைப் பார்க்கலாம்' என்று நினைத்தவளாக, வாசல் பக்கம் எட்டிப் பார்த்தேன். எங்கள் வீட்டுத் தின்னையில்தான் ரேடியோ செட் காரர்கள் கூடாரம் போட்டிருந்தார்கள். யாரோ ஒருவன் குழாய் பேண்ட் எல்லாம் போட்டுக்கொண்டு பாட்டு கேசட்டுகளையும், சி.டி.க்களையும் புரட்டிக்கொண்டிருந்தான். முதுகு மட்டுமே தெரிந்தது. தெருவில் அனேக வீடுகளின் முன்னால் ஜிமிக்கி லைட் எரிந்துகொண்டிருந்தது.

எனக்கு ஒரு யோசனை தோன்ற, "ஏங்க ரேடியோக் காரரே!" என்று அழைத்தேன். பாட்டுச் சத்ததில் என் குரல் அவனுக்கு கேட்கவில்லை. இன்னும் கொஞ்சம் சத்தமாகக் கத்தினேன். சட்டென்று திரும்பிப் பார்த்தான். என்னை பார்த்த அவன் முகத்தில் திடீரென்று பிரகாசம். எனக்கும் தான். 'அட நம்ம சேகரு'.

"ஏய் பூங்கொடி. இதான் உங்க வீடா. உன்னப் பார்த்து எம்புட்டு வருசமாச்சி புள்ள. நல்லா இருக்கியா?. பத்தாங் கிளாஸ் பாதியில விட்டுட்டு போனபுள்ள தானே நீ. நாலு வருசம் ஆச்சி இப்பத்தான் உன்ன பார்க்கிறேன்" என்றான் சந்தோசக் குரலில்.


அவன் பார்வை என் உச்சந்தலை முதல் உள்ளங்கால் வரை ஒரு முறை மேய்ந்தது. வெட்கத்தில் நெளிந்தேன். துணி துவைக்க தூக்கிச் செறுகியிருந்த பாவாடையைக் கூட கீழே இறக்கவில்லை. கெண்டைக்கால் முழுவதும் பளிச் சென்று தெரிந்தது. தாவனியும் ஒரு புறம் விலகியிருந்ததால் கடைசி ஊக்கு பிய்ந்து போயிருந்த என் ஜாக்கெட்டில் அளவுக்கு மீறிய வளர்ச்சியில் புடைத்துக் கொண்டிருந்த முலைகள் அவனை கண்டிப்பாக சலனப் படுத்தியிருக்கும். சட்டென்று கதவுக்குப் பின்னால் நகர்ந்து துணிகளை சரிப் படுத்திக்கொண்டேன்.

தலையை மட்டும் வெளியே நீட்டி, "நான் நல்லாதான் இருக்கேன். நீ எப்புடி இருக்க சேகரு. நீ எதுக்கு இந்த வேலையெல்லாம் பாக்குற" என்றேன்.

"ஆளுங்க எல்லாம் நம்ம தலைவரு மீட்டிங்குக்காக போயிட்டாங்க புள்ள. அதான் நான் வந்தேன். அப்பாவும் ஊர்ல இல்லை. இதுவும் நல்லதாப் போச்சி. உன்னை எப்படியாச்சும் ஒரு தடவையாவது பார்த்திடனும் ரொம்ப வருசமா நெனச்சிகிட்டேயிருந்தேன்" என்றான். உள்ளுக்குள் ஜில்லென்றது.

"என்ன எதுக்கு பார்க்கனும் நீ" என்றேன்.

"சும்மா தான் பூங்கொடி. பார்க்கனும்னு தோனிச்சி. உங்க ஊரு திருவிழாவில பார்ப்பேன்னு கனவுல கூட நினைக்கல. இன்னைக்கும் நாளைக்கும் இங்க தான் இருப்பேன். உனக்கு இன்னும் கண்ணாலம் ஆகலையே" என்றான்.

"ஏன் நீ கட்டிக்கலாம்னு இருக்கியா" கிராமத்து நக்கல் என்னிடமும் எட்டிப் பார்த்தது.

"ஏன் கட்டிக்க கூடாதா" என்றான் தைரியமாக.

"சரி சரி எதாச்சும் உளறாத" என்று சொன்னாலும், பொய்யோ உன்மையோ, முதல் முதலில் ஒருவன் என்னிடம் கல்யாணத்தைப் பற்றி பேச எனக்கு உணர்ச்சிகள் கரை புரண்டன. முகம் தானாகவே தரையைப் பார்த்தது.

"இங்க பாருடா. கண்ணாலம்னு சொன்னதும் வெட்கமெல்லாம் வருது" என்று சிரித்தான்.

"அதிருக்கட்டும். எங்க வூட்டு தின்னையிலதான ரேடியோ பெட்டியெல்லாம் வச்சிருக்க. ரெண்டு நாளைக்கும் என்ன கூலி குடுப்ப" என்றேன்.

"எம்புட்டு வேணும்னு சொல்லு பூங்கொடி. உனக்கில்லாததா" என்றான். அவன் குரலில் கூட ஏதோ ஒரு உரிமை இருந்தது.

"காசெல்லாம் வேணாம். எங்க வீட்டுக்கும் ஜிமிக்கி லைட் போடுறியா. ஆசையா இருக்கு சேகரு" என்றேன்.

"என்ன பூங்கொடி. உங்க வீடுன்னு தெரிஞ்சதுக்கப்புறம் சும்மா விடுவேணா. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல பாரு. கோவில் கூட இப்புடி இருக்காது. அம்புட்டு டெக்கரேஷன் பண்ணிப்புடுறேன். நீ எனக்கு கொஞ்சம் தண்ணி கொண்டுவா" என்றான்.

ஒரே பாய்ச்சலில் ஓடிப் போய் தண்ணீர் கொண்டு வந்தேன். அதற்குள் அவனுடன் வேலை பார்த்த மூன்று பேரையும் வாசலில் கூட்டிவிட்டான்.

"எலே. இது எனக்கு வேண்டப்பட்டவங்க வீடு. வக்காலி, இந்த ஊருல எவன் வீட்டுலேயும் இப்புடி லைட் எரியக் கூடாது. இருக்கிறதெல்லாம் வாரிக் கட்டுங்கலே. சீக்கிரம். மளமளன்னு சோலிய முடிங்க" அவன் விரட்ட ஆட்கள் மூலைக்கொரு பக்கமாக பறந்தார்கள். எனக்காக என்றதும் என்னென்ன செய்கிறான். உள்ளம் பூரித்தது. திரும்ப வந்து தண்ணிருக்காக கை நீட்டினான்.

"நிலை வாசல்ல நின்னு வாங்காதா. உள்ள வா" என்று வீட்டிற்குள் அழைத்தேன்.

உள்ளே நுழைந்தவன் 'டம்"மென்று வாசலில் இடித்துகொள்ள, "அம்மா" என்று முனகிவிட்டு தலையைத் தேய்த்துக்கொண்டு உள்ளே வந்தான்.

"அய்யோ. என்னாச்சி" என்று பதறிப் போய், கையிலிருந்த தண்ணீர் செம்பைக் கீழே வைத்து(போட்டு)விட்டு அவசரமாக அவன் நெற்றியில் கை வைத்து தேய்த்தேன்.

"பார்த்து வரக் கூடாது. மொத மொத வர. இப்படி இடிச்சிகிட்டியே" பதைத்த நெஞ்சுடன் சொன்னேன்.

அவன் பேசவில்லை. அப்படியே சிலையாக நின்றான். மெல்ல பார்வையை என் பக்கம் ஓடவிட்டேன். குனிந்து செம்பு வைத்ததில் தாவனி நழுவி இடுப்பில் தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. கூர்மையான என் முலைகள் இரண்டும் அவன் மார்புக்கு சற்று கீழே உரசிக்கொண்டிருந்தன. ஜாக்கெட்டுக்கு மேலே திமிறிக்கொண்டிருந்த என் முலைப் பிரதேசம். அவற்றை இறுக்கி வைத்திருந்ததில் ஏற்பட்டிருந்த ஆழமான பள்ளத்தாக்கு இரண்டையும் வைத்த விழி வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

திடுக்கிட்டு நான் விலக, நெற்றியைத் தேய்த்துக்கொண்டிருந்த என் கையைப்பிடித்துக்கொண்டான். உடலெங்கும் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல இருந்தது. கையை உதறிக்கொண்டு திரும்பி நின்று தாவனியைச் சரிசெய்துகொண்டு, தண்ணீர் செம்பை எடுத்துக் கொடுத்தேன். 'மடக் மடக்' கென்று குடித்துவிட்டு மீண்டும் அடிபட்ட இடத்தைத் தடவிக் கொண்டான்.

"ரொம்ப வலிக்குதா!" என்று தாழ்ந்த குரலில் கேட்டேன்.

"அதெல்லாம் இல்ல பூங்கொடி. நீ கை வச்சதும் வலியெல்லாம் பறந்து போச்சி" என்றான்.

இன்றைக்கு யார் முகத்தில் முழித்தேன் என்று தெரியவில்லை. வாழ்க்கையில் இது வரை கேட்காத இன்ப வார்த்தைகள் அலையலையாய் என்னை தழுவிக் கொண்டிருக்கின்றன.

"சரி. நீ போ. அம்மா வர நேரமாச்சி. யாராச்சும் பார்த்தா தப்பா நெனச்சிக்கப் போறாங்க" என்றேன் எச்சரிக்கையுடன்.

"சரி பூங்கொடி. நான் வீட்டுக்குப் போயிட்டு துணியெல்லாம் எடுத்துட்டு வாரேன். இன்னைக்கு ராத்திரி உங்க வீட்டுத் தின்னையில தான் படுக்கை" என்று சொல்லிவிட்டு, வாசலில் நின்ற யமாஹாவைக் கிளப்பிக் கொண்டு போனான். ஏன் என்று தெரியாமலேயே உள்ளம் குதூகலித்தது. அவசரமாக சமையலை முடித்துவிட்டு, கொஞ்சம் கண்ணாடிப் பார்த்துவிட்டு வெளியே வந்தேன். இது எங்க வீடு தானா என்று ஆச்சரியப்பட்டேன். கூரை முழுவதும் கலர் கலராக லைட் எரிந்து கொண்டிருந்தது. வாசலில் நின்ற சின்ன முருங்கை மரத்தில் மாம்பழமும், ஆப்பிள் பழமும் காய்த்து ஜொலித்துக்கொண்டிருந்தன.

இதெல்லாம் எனக்காக செய்யப்பட்ட அலங்காரங்கள் என்ற என்னம் எனக்குள் ஏதோ புதுப் புது உணர்ச்சிகளை எழுப்பியது. அவன் எப்படி என் முலைகளை முறைக்கப் பார்த்தான். நினைக்கும் போதே உடல் சிலிர்த்தது. திரும்பி நின்ற போது நட்டுக்கொண்டிருந்த பின்புற மேடுகளையும் பார்த்திருப்பானே. கூரையைப் பார்த்துக்கொண்டே இப்படி என்னங்களை அலைபாய விட,

"இதென்னாடி கூத்து. கூரையெல்லாம் மினுக்குது. இதெல்லாம் யார் வேலை" என்று கேட்டுக்கொண்டே அம்மா வந்தார்கள்.

சாப்பிட்டு விட்டு பதினோரு மனிவரை வாசலில் காத்திருந்தேன். சேகர் வரவேயில்லை. அம்மாவின் நச்சரிப்பு தாங்காமல். கதைவைச் சாத்திவிட்டுப் படுத்துக்கொண்டேன். அரைமணி நேரம் கழித்து பாட்டுச் சத்தம் ஓய்ந்தது.

"ராமய்யா, நீ வண்டி எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போயிட்டு காலையில வா. ராத்திரி காவலுக்கு நான் இருக்கேன்" என்ற குரல் சேகருடையது தான். இப்போது தான் வந்திருக்கிறான். ஆனாலும் வெளியே போக முடியாது. மல்லாக்கப் படுத்துக்கொண்டு மெல்ல முலை மேடுகளை தடவினேன். அவன் கண்கள் இப்போதும் அதைப் பார்ப்பது போலவே இருந்தது. உடல் சிலிர்த்தது. வெகு நேரம் கழித்து நித்திரா தேவி மெல்ல மெல்ல என் கண்களை மூடினாள்.

காலையில் நான்கு மணிக்கே எழுந்துவிட்டேன். இன்று திருவிழா. அம்மா இன்னமும் எழுந்திரிக்கவில்லை. வாசல் கதவைத்திறந்து வெளியே வந்தேன். தின்னையின் மூலையில் சேகர் படுத்துக்கிடந்தான். லுங்கி தொடைக்கு மேலே ஏறிக்கிடந்தது. லைட் வெளிச்சத்தில் அவன் கருப்பு தொடைகளுக்கு நடுவே போட்டிருந்த வெள்ளை நிற ஜட்டிக்குள் லேசான புடைப்பு. 'இதென்ன காலையிலேயே லிங்க தரிசனம்' என்று வெட்கப்பட்டேன். யாரும் இல்லை என்கிற தைரியத்தில் கொஞ்சம் நெருங்கி நின்றே பார்த்தேன். அவனின் ஆணுறுப்பு லேசாக ஜட்டியை முட்டுவது போல தோன்றியது. காலையிலேயே எனக்கு உடலெல்லாம் ஜிவ்வென்று ஆக, ஆசையும் ஆவலுடன் சேர்ந்துகொள்ள விரலை வீக்கத்தின் மேல் வைத்து மெல்ல தடவினேன். முழுவதும் எடுத்துவிட்டுப் பார்த்தால் என்ன என்று நினைத்து, ஜட்டியின் ஓரத்தை லேசாக விரலை வைத்து மெல்ல விலக்க, ஆ.. அரையடிக்கு மேலாக கருநாகம் போல் சீறிக்கொண்டு அது நெட்டுக்குத்தலில் நின்றது.

விழித்திருந்து கொண்டு விளையாட்டுக் காட்டுகிறானோ என்று பயம் வர சட்டென்று ஒதுங்கிவிட்டேன். வாசல் தெளிக்க சானி கரைத்துக்கொண்டு மீண்டும் அவன் பக்கம் நோட்டம் விட அது அப்படியே தான் நின்றது. தூக்கத்தில் எழுந்திருக்கலாம். 'கனவு ஏது கான்கிறானோ. கனவில் யார் வந்திருப்பார்கள். இவன் சாமான் இப்படி நட்டுக்கொள்ளும் அளவுக்கு என்ன கனவாக இருக்கும்' என்று யோசித்தேன். கரைத்திருந்த சானியை ஒரு சொட்டு அவன் சுன்னி நுனியில் அடையாளத்துக்கு வைத்துவிட்டு, லுங்கியை இழுத்து அதை மூடிவிட்டு கோலம் போட ஆரம்பித்தேன்.

அவன் மெல்ல அசைவது போல தோன்ற, கோலத்தை அவசரமாக முடித்துவிட்டு வீட்டுக்குள் புகுந்துகொண்டேன். அம்மாவும் எழுந்துவிட்டிருந்தார்கள்.

"ஏ பூங்கொடி, மாட்டுக்கு வைக்கோல் புடுங்கிப் போடு. நான் கொஞ்சம் கோவில் வரைக்கும் போயிட்டு வாரேன். திருவிழா அன்னிக்கு காலங்காத்தால விளக்கேத்தி வச்சா நல்லது" என்று சொல்லிகொண்டே அம்மா புறப்பட்டுப் போக, பாட்டுச் சத்தம் மீண்டும் கிளம்பியது. சேகர் எழுந்திருப்பான் என்று மெல்ல எட்டிப் பார்த்தேன். தின்னையில் அமர்ந்து சோம்பல் முறித்துக் கொண்டிருந்தான்.

"என்ன சேகரு நல்ல தூக்கமா?" என்றேன்.

"அட நீ அதுங்காட்டியும் எந்திரிச்சிட்டியா. எங்க தூங்குறது. வெளுப்பில கொஞ்சம் அசந்துட்டேன். அவ்ளோ தான்" என்றான்.

"சரி சரி .. எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு அப்புறமா வாரேன்" என்று சொல்லிவிட்டு கொல்லைப் பக்கம் போய் வேலைகள் எல்லாவற்றையும் முடித்துவிட்டு வருவதற்குள் நன்றாக விடிந்துவிட்டது.

சேகர் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தான். என்னைப் பார்த்ததும், "பூங்கொடி, உங்க வீட்டு குழாயில குளிச்சிக்கலாமா" என்றான்.

"அதான் வயக்காடு பூரா பம்பு செட்டு போடிருக்கில்ல. அங்க போயி குளிக்கவேண்டியது தானே" என்றேன்.

"அட, இதுக்காக மெனக்கெட்டு அங்கெல்லாம் போக முடியாது. இங்க சாமானெல்லாம் கிடக்குதில்ல" என்றான். எங்கள் சம்பாஷனைகளைக் கேட்டுக்கொண்டு அம்மா வந்தார்கள்.

"அவ கெடக்குறா தம்பி. நீங்க போயி குளிங்க. காப்பி தண்ணி எதுவும் குடுத்தியா புள்ள" என்று அம்மா என்னைக் கேட்க,

"நல்ல சொல்லு ஆத்தா, உங்க ஊரு திருவிழாவுக்குத்தானே ராத்திரி பகலும் இங்கேயே கிடக்கிறோம்" என்று அவனும் சேர்ந்து கொண்டான்.

"சரி சரி வா. வந்து குளி. நான் காப்பி போட்டுத்தாரேன். ம்க்கும்" என்று தோளைத் திருப்பி சிலுத்துக்கொண்டேன். அவன் சிரித்தான்.

காப்பி போட ஆயத்தமாகு போது, அவன் சோப்பு கொண்டு வந்திருப்பானா இல்லையா என்று சந்தேகம் வர, அம்மா நேற்று வாங்கி வந்திருந்த புதுச் சோப்பை எடுத்துக்கொண்டு குழாயடிக்குப் போனேன். இடுப்பில் சின்னதாக ஒரு துண்டை மட்டும் கட்டிக்கொண்டு நின்றான். 'படிக்கும் போது நோஞ்சான் மாதிரி இருந்தவன் இப்போது எப்படி கட்டுமஸ்தாக உடம்பை வைத்துக்கொண்டிருக்கிறான்' என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது.

"இந்தா சோப்பு. போட்டுக் குளி" என்று சோப்பை நீட்டினேன்.

"நான் வருவேன்னு தெரிஞ்சே வாங்கி வச்சிருந்தியா" என்றான் நக்கலாக.

"ஆமா. நீ இந்த வூட்டு மருமகன் பாரு. எல்லாம் வாங்கி வச்சிருக்காங்க. என்னோடது. போனா போகுதுன்னு குடுத்தா, ரொம்பத்தான்" என்றேன். சோப்பை வாங்கும் போது மெல்ல கைகளைப் பற்றி உரசினான். வெடுக்கென்று பிடிங்கிக்கொண்டு ஓடிவிட்டேன்.

காப்பி போட்டு வைத்திருக்க, குடித்தான். அதற்குள் ஆட்களும் வந்துவிட அவர்களுடன் கோவில் பக்கம் நடந்தான். காலை வேலைகளை முடித்துவிட்டு நானும் குளிக்க தயாரானேன். அம்மா வாசலில் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். மாராப்பைக் கட்டிகொண்டு தண்ணீரை மேலே ஊற்றிவிட்டு சோப்பை எடுத்து தேய்த்தேன். அவன் உடலில் பட்ட சோப்பு. அதன் மேல் ஆண் வாடை அடிப்பது போல இருந்தது. மெல்ல சோப்பை மாரப்புக்குள் விட்டு தேய்த்தேன். முலைகளில் அவன் ஸ்பரிசம் படுவது போல உணர்வு. மெல்ல முலையை அழுத்தித் தடவ காம்புகள் கெட்டியாவது போல இருந்தது. தொடயிடுக்கிலும் ஏதோ ரசாயன மாற்றம். என்வென்று எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனாலும் அவன் நினைவு எனக்கு ஏதோ புது சுகத்தைத் தந்தது.

குளித்து முடித்துவிட்டு புது உடை அனிந்துகொண்டேன். தேவைக்கு அதிகமான அலங்காரம். எல்லாம் அவன் பார்ப்பதற்குத்தான் என்பது மட்டும் எனக்கு புரிகிறது. ஆனால் ஏன் என்று தான் புரியவில்லை. பன்னிரண்டு மணிக்குமேல் தான் திரும்பி வந்தான்.

அம்மாவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தான். "தம்பி. எங்க வூட்ல சாப்பிடுப்பா" என்றார்கள் அம்மா.

"சரி ஆத்தா. கடைக்குப் போகலாம்னு நினைச்சிகிட்டு இருந்தேன். நம்ம பூங்கொடி வீடு தானே. சாப்பிடுறதுல சந்தோசம் தான்" என்றான்.

அம்மா உள்ளே வந்தார்கள். "அந்தத் தம்பிய சாப்பிடக் கூப்பிட்டிருக்கேன். சீக்கிரம் எதாச்சும் நாக்குக்கு ருசியா பண்ணு புள்ள" என்றார்கள். எனக்கு அது போதுமே. எனக்குத் தெரிந்த வித்தையெல்லாம் காட்டிச் சமைத்தேன். சாப்பிட வந்து இலையில் உட்கார்ந்தான்.

"ஏ மரகதம், பொன்னாத்தா வந்திருக்கா. உன்னப் பார்க்கனுமா, வீட்டுக்கு வாரியா" என்று வாசலில் குரல் கேட்க,

"பூங்கொடி, நீ சாப்படு போடு. பொன்னாத்தா வந்திருக்காளாம். ஒரு எட்டு பார்த்திட்டு வந்திடுறேன். நீ கூச்சப் படாம சாப்பிடு தம்பி" என்று சொல்லி விட்டு ஆத்தா அரக்கப் பறக்க வெளியே ஓட, எனக்கும் ஒரு சின்ன சந்தோசம். இலையில் சாப்பாடு போடக் குனிந்தேன். வழக்கம் போல் முலையை முறைத்தான்.

"கண்ணு இலையில் இருக்கட்டும். முழியத் தோண்டிப் புடுவேன்" என்றேன்.

"இப்படி பக்கத்தில நின்னு காட்டினா, கண்ணு என்ன பண்ணும்" என்றான்.

"நீ ரொம்ப மோசம் சேகரு, படிக்கிறப்ப சும்மா கம்மாக்கரையில் நின்னு பார்த்துகிட்டிருப்ப, இப்ப எங்கேருந்து வதுச்சி இந்த தைரியம்" என்றேன்.

"அப்ப இருந்த மாதிரியா நீயும் இருக்க. உன்னப் பார்த்தா சோதிகா கணக்கா ஜிகு ஜிகுன்னு இருக்கு" என்றான்.

"சரி சரி .. நீ ஒழுங்கா சாப்பிடு" என்று பக்கத்தில் அமர்ந்தேன்.

"நீ தான் சமைச்சியா பூங்கொடி. காலம் பூரா இப்படி ஒரு சமையலை சாப்பிட்டுகிட்டே இருக்கனும் போல அவ்ளோ ருசியா இருக்கு" என்று ரசத்தை கையில் ஊற்றி உறிஞ்சிக் குடித்தான்.

"அதுக்கு உன் பொண்டாட்டி வருவா. நெதம் கொட்டிக்கலாம்" என்றேன் லேசான பொறாமையுடன்.

என்னைப் பார்த்தான். அவன் கண்களில் எதோ சொன்னான். என்னவென்று தெரியாமலேயே என் உடலும் உள்ளமும் சிலிர்த்தன. தலை குனிந்தேன். சாப்பிட்டு விட்டு இலையை எடுக்கப் போனான். வேண்டாம் என்று தடுத்துவிட வாசலில் கை கழுவிவிட்டு தின்னையில் உடகார்ந்தான். அவனும் எதோ நினைத்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும். மௌனமாகவே இருந்தான்.

அவன் சாப்பிட்டு வைத்துவிட்டுப் போன இலையிலேயே நானும் சாப்பிட்டேன். அவன் எச்சம் தித்தது. மாலை வரை இருவரும் அதிகம் பேசிக்கொள்ளவில்லை. ஆனால் ஆயிரம் ஆயிரம் விசயங்களை கண்கள் பரிமாறிக்கொண்டன. புரியாத பாஷையில் படம் பார்ப்பது போல அதையெல்லாம் நான் ரசித்தேன்.

எட்டு மணிக்கு கோவிலுக்கு கிளம்பினோம். புறப்படும் போது அவன் பார்த்த பார்வையில் ஏதோ ஒரு ஏக்கம் தொக்கியிருந்தது. மனம் எதிலுமே லயிக்கவில்லை. ஊர்வலம் புறப்பட்டது. ஊர் எல்லை வரை போய்விட்டுத்தான் திரும்பும். ஊரே பின்னால் போய்விட்டு வரும்.

"அம்மா ரொம்ப தலை வலிக்குது. நான் வீட்டĬ#3009;க்கு போறேன். சாமி திரும்பி வரும்போது சேர்ந்துக்கிறேன்" என்றேன்.

பழய சினேகிதியுடன் உற்சாகமாக இருந்த அம்மாவுக்கு என்னைப் பற்றி நினைக்க நேரமில்லை. "சரி புள்ள, நீ போ. திரும்பும் போது வந்திடு" என்று அனுமதித்தார்கள். உற்சாகமாக வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். என்னைப் பார்த்ததும் அவன் முகத்தில் புன்சிரிப்பு.

"என்ன பூங்கொடி, ஊர்வலத்தோட போகலையா" என்றான்.

"இல்ல. தலை வலி அதான் வந்துட்டேன்" என்று அவனிடமும் பொய் சொன்னேன். வாசலில் கதவுக்குப் பக்கத்தில் அமர்ந்துகொண்டேன். தின்னை ஓரத்துக்கு வந்து அவனும் என்னருகில் நெருங்கி அமர்ந்தான்.

"என்னாச்சி. ஆக்ஷன்-500 மாத்திரை வாக்கிட்டு வரவா" என்றான் நிஜமான கவலையுடன்.

"இல்ல அதெல்லாம் வேணாம்" என்றேன்.

"வளையல் எல்லாம் ஜொலிக்குது. இப்ப நீ எவ்ளோ அழகா இருக்க தெரியுமா பூங்கொடி" என்றான். மௌனமாக இருந்தேன். அவன் அருகாமை. தனிமை எல்லாமே எனக்குப் புதுமையாக இருந்தது. இல்லாத தலைவலியை ஏன் வரவழைத்துக் கொண்டேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

மெல்ல என் கையைப் பற்றினான். "என்ன பண்ற சும்மாவே இருக்க மாட்டியா. கண்ணும் கையும் ரொம்ப ஓவரா போகுது" என்றேன். ஆனால் என் கையை எடுத்துக்கொள்ள என்னால் முடியவில்லை.

"காலங்கார்த்தால நீ என் கனவுல வந்த பூங்கொடி" என்றான். 'அய்யய்யோ! என்னை கனவில் கண்டு தான் சாமான் நட்டுகிட்டு நின்னுதா' என்று நினைக்க எனக்கு வெட்கம் பிடுங்கித் தின்றது.

"கனவுல வந்து என்ன பண்ணினேன்" ஆவலுடன் கேட்டேன்.

"அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது" என்றவன் விரல்கள் மெல்ல என் கையில் முன்னேறின.

"என்னன்னு சொல்லேன். ரொம்பத்தான் பிகு பண்ணிக்கிற" என்றேன்.

"வந்து வந்து" என்று தெருவை ஒரு முறை நோட்டம் விட்டவன். "பசக்"கென்று என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.

"அடச் சீ. என்ன காரியம் பண்ற நீ" என்று கையை உறுவிகொண்டு எழுந்து கதவுக்குப் பின்னால் போனேன். இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. முலைகள் இரண்டும் விம்மி இறங்கின. திரும்பிப் பார்த்தேன். அவனும் வீட்டுக்குள் வந்துவிட்டான்.

"பூங்கொடி நாலு வருசமாச்சி. நான் உன்ன மறக்கவேயில்லை தெரியுமா" என்றான்.

"நீ வெளிய போ சேகரு. யாராச்சும் வந்துடுவாங்க" என்றேன்.

"என் மேல உனக்கு ஆசை இல்லையா. இல்லன்னு சொல்லு நான் போயிடுறேன்" என்றான்.

"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல. நீ போ" என்றேன்.

"அப்புறம் எதுக்கு என்னோட எச்சிலையில சோறு தின்ன?" என்று என்னை மடக்கினான்.

"அது வந்து .வந்து.." என்னால் பதில் சொல்லமுடியவில்லை. எனக்கே பதில் தெரியாத கேள்வியை அவன் திரும்ப என்னிடமே கேட்டால் நான் என்ன சொல்ல முடியும். தினறினேன். சட்டென்று என்னை இழுத்து இறுக்கி அனைத்தான். என்னால் திமிற முடியவில்லை. அவன் கைகளிலிருந்து மீள வேண்டும் என்று தோன்றவில்லை. தாயைப் பற்றிக்கொள்ளும் குழந்தை போல அவன் மார்பில் ஒட்டிகொண்டேன். காலால் பின்பக்கமாக கதவை அடைத்தான்.

உதடுகளால் என் முகம் முழுவதும் ஒத்தி எடுத்தான். அவனை தடை செய்யும் எந்த செயலுக்கும் என்னால் போக முடியவில்லை. என் உடலும் உள்ளமும் சேர்ந்து அவனுக்கு ஒத்து ஊதின.

"என்னை உனக்கு புடிச்சிருக்கா புள்ள" என்றான். அவன் தலையை பிடித்து இழுத்து உதடுகளில் என் உதட்டை வைத்து அழுத்தி அவன் கேள்விக்கு பதில் சொன்னேன். அவன் வாய் திறந்து என் கீழுதட்டை உள்ளே வாங்கிக்கொண்டான். இழுத்துச் சப்பினான். என் கைகள் அவன் தலைமுடியை இறுக்கின, முலைகள் இரண்டும் அவன் மார்பில் நசுங்க, இன்னும் கொஞ்சம் நசுக்கவேண்டும் போல இருந்தது. அவன் விரல்கள் என் முதுகில் ஊர்ந்தன. மெல்ல என் பின்புற மேடுகளைப் பிசைந்தான்.

"என்னமோ செய்யுது சேகரு" என்று முனகினேன்.

"எனக்கும் தான் பூங்கொடி" என்ரு சொல்லிக்கொண்டே என் முலையை பக்கங்களில் லேசாகத் தடவினான்.

இறுக்கமான என் ஜாக்கெட் வெடித்து விடும் போல இருந்தது. மெல்ல விலகி இடம் கொடுத்தேன். என் தாவனி நழுவியது. என்னை சுவற்றில் சாய்த்துகொண்டான். காது மடல்களை வருடிக்கொண்டே, இன்னொரு காதில் கிடந்த கம்மலையும் சேர்த்து வாய்க்குள் இழுத்துச் சப்பினான். ஒரு பக்கம் முடிகள் சிலிர்த்து நட்டுக்கொண்டன. எதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல் அவன் கொடுத்த சுகத்தை மேலும் மேலும் அதிகமாக்கிக் கொள்ளப்பார்த்தேன். ஜாக்கெட்டில் அடங்காத முலையை மெல்ல அமுக்கினான்.

"பூங்கொடி எனக்கு இதைப் பார்க்கனும்" என்றான் முகத்தை முலைகளுக்கு நடுவில் புதைத்துக்கொண்டு.

எதையும் யோசிக்கவோ, மறுக்கும் நிலையிலோ நான் இல்லை. என் ஜாக்கெட்டின் ஊக்குளை ஒவ்வொன்றாகக் கழட்டினான். பிராவின் விளிம்புகளை விரலால் வருடி என்னை இன்பத்தின் விளிம்புக்குக் கொண்டு சென்றான். கண்களை இறுக மூடிக்கொண்டேன். பிராவுக்குள் புடைத்துக்கொண்டிருந்த முலைக் காம்பை மெல்லத் திருகினான்.

"ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்" என்று முனகினேன்.

வேட்டியையும் மீறி அவனது ஆண்மை என் தொடையில் உரசியது. காலையில் நான் பார்க்கும் போது நட்டுக் கொண்டிருந்த அவனது ஆண்மை இப்போது ஜட்டிக்குள் துடித்துகொண்டிருக்கிறது. என் கை ஒன்று தானாகவே அவன் தொடைப் பக்கம் போக, பின்னால் கை விட்டு பிரா ஊக்கையும் கழட்டி விட்டான். முலைகளுக்கு விடுதலை. பிராவை விலக்கி விட்டு முலையை சற்று நேரம் உற்றுப் பார்த்தான். அந்த இடைவெளியில் நான் விலக முயன்றேன். சட்டென்று வாயை முலைக் காம்பில் வைத்து சப்ப ஆரம்பித்துவிட்டான்.

எனக்கு பறப்பது போல இருந்தது. வேட்டியோடு சேர்த்து அவன் ஆண்மையை அமுக்கினேன். காம்புகளை இழுத்து உறிஞ்சினான். என் தொடயிடுக்கில் அமிலம் சுரப்பது போல இருந்தது. தொடைகளை மெல்ல அகட்டினேன். முலைக் காம்பைச் சுற்றி நக்கி நக்கிச் சப்பினான். இரண்டிலும் மாறி மாறி பால் குடிக்க முயன்று வராவிட்டாலும் அசராமல் சப்பிக்கொண்டிருந்தான். அவன் வேட்டி நெகிழ்ந்து தரையில் விழ, மெல்ல ஜட்டியோடு அவன் ஆண்மையைத் தடவினேன். ஒரு கையால் என் இடுப்புச் சதையை அள்ளி அழுத்தினான். இன்பமான வலி அது.

"ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்.. ம்ம்ம்ம்ம்ம் மெதுவா.. வலிக்குது" என்றேன்.

மீண்டும் தன் முரட்டுத்தனத்தை வயிற்றுப் பகுதியில் காட்டினான். அப்படியே தரையில் மண்டியிட்டு வயிற்றில் முத்தமிட்டான். நாக்கு தொப்புள் குழிக்குள் சுழன்றது. என் கைகள் விறைத்தன. அடி வயிறு துடிக்க எக்கிகொண்டேன். பாவாடை நாடவை அவன் விரல்கள் தேடுவதை உணர்ந்தேன். என்ன செய்யப் போகிறான் என்று லேசான பயம். ஆனால் தடுக்க வேண்டும் என்று தோன்றவில்லை. தொடைக்கு நடுவில் விரலை வைத்து மன்மத மேட்டை வருடிக்கொண்டே அவன் மெல்ல அழுத்த, சரியாக விரல் ஒன்று என் மன்மத மொட்டில் பட்டுவிடவே,

"ம்ம்ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்" என்று தொடையை இறுக்கினேன். அவன் எழுந்தான். என்னை மீண்டும் அணைத்தான். ஆலையில் சிக்கிவிட்ட கரும்பு போல என்னைப் இறுக்கிக் கசக்கினான். கட்டிப் பிடித்தபடியே அருகில் பரப்பி வைக்கப் பட்டிருந்த நெல் மூட்டைகளின் மேல் என்னைச் சாய்த்தான். கால்கள் மட்டும் முட்டிக்கு கீழே தரையில் தொங்க அப்படியே மல்லார்ந்தேன். ஜட்டியை கீழே இறக்கி அவன் ஆண்மையை வெளியே எடுத்தான்.

தப்பு செய்யப் போகிறாய் பூங்கொடி என்று உள் மனது குத்தியது. "இதெல்லாம் வேணாம் சேகரு. ஒன்னும் செய்ய வேணாம்" என்றேன். என் மீது சாய்ந்து என்னைச் சிறைபிடித்துக்கொண்டு, மெல்ல என் பாவாடையை மேலேற்றினான்.

"வேணாம். போதும் சேகரு" என்றேன். அதற்குள் அவன் கை என் பாவாடைக்குள் புகுந்து மன்மத இதழ்களைத் தொட்டுவிட என் கண்கள் மீண்டும் மூடிக்கொண்டன. மெல்ல மெல்ல பிசைந்தான். விரலால் மொட்டை நிமிண்டினான். இனி வேண்டாம் என்று சொல்ல என்னால் முடியாத நிலையில் என்னை கொண்டு வந்துவிட்டான். கால்களை அகலமாக விரித்தேன். பெண்மையைச் சுற்றிலும் லேசாக மண்டிக்கிடந்த முதல் முடிகளை மெல்ல இழுத்துவிட்டான். அவனது ஆண்மை என் பெண்மையில் உரசுவதை நான் உணர்ந்தேன். அதன் நுனியால் என் பெண்மையின் இதழ்களை உரசித் தேய்த்தான். என் பெண்மைக்குள் அக்னி கொழுந்துவிட்டு எரிந்தது.

"ம்ம்ம்ம்ம் சேகரு.. தாங்க முடியல.. எதாச்சும் பண்ணு. சீக்கிரம் எதாச்சும் பண்ணு" என்று பினாத்த ஆரம்பித்தேன்.

மொட்டுக்கு கீழே ஆண்மையை வைத்து அழுத்தினான். பிறகு கொஞ்சம் கீழே இறக்கி அழுத்த, என் பெண்மையின் இதழ்கள் மெல்ல விரிந்து கொடுத்தன. கையை எடுத்துவிட்டு, இடுப்பை அசைத்து உள்ளே தள்ளப் பார்த்தான். லேசாக வலியெடுக்க ஆரம்பித்தது. பயமாகவும் இருந்தது. 'அவ்வளவு பெரிசு உள்ளே போகுமா' என்று சந்தேகம். கிழிந்து போயிடுமோ என்றும் நடுக்கம். இன்னும் கொஞ்சம் காலை விரித்தேன். உள்ளே போகவில்லை. வலி அதிகமானது.

"என்ன புள்ள போகமாட்டுது" என்று யோசித்தவன், சட்டென்று தரையில் உட்கார்ந்தான். நான் எழப் பார்த்தேன். தலையைத் தூக்குவதற்குள் அவன் வாய் என் பெண்மையை சுவை பார்த்தது. நாக்கை போட்டு மேலும் கீழும் நக்கினான்.

"ம்ம்ம்ம்#3021;ம் ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் ஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்" என்று என்னையறியாமலே பின்புற எழுச்சிகளை மேலே தூக்கினேன். நாக்குப் பட்டதும் மின்சாரம் பாய்வது போல இருந்தது. கண்டபடி நக்கினாலும் வேகமாக நக்க ஆரம்பித்தான். மொட்டுக்கு தேவையான அளவு அழுத்தம் கிடைக்கவே, ஒரு நிமிடத்துக்குள் 18 வருடம் கழிந்து முதல் முறையாக உடலில் இருந்த நரம்புகள் அனைத்திலும் மொத்தமாக ரத்தம் பாய்ந்து மொட்டில் ஏதோ வெடிப்பது போல இருக்க, "ம்ம்ம்ம்ம்மாஆஆஆஆஆ" என்று வேகமாகவே கத்திக் கொண்டே மன்மதரசத்தை வடித்தேன்.

நான் பொங்கியது தான் தாமதம் என்று எழுந்தவன் மீண்டும் அவனது ஆண்மையை வைத்து என் பெண்மைக் குழியில் அழுத்தினான். சுரந்து கொழகொழவென்றிருந்ததால், கொஞ்சம் உள்ளே வாங்கியது. மூச்சைப் இழுத்துப் பிடித்துக்கொண்டேன். வலி உயிர் போவது போக இருந்தது.

"சேகரு..மெதுவா.. வலிக்குது .. வலிக்குது.." என் கண்களில் நீர் துளிர்த்தது.

அவன் தொடைகளை கையால் லேசாகத் தள்ளினேன். கைகளைத் தட்டிவிட்டு, இன்னும் அழுத்தினான். "ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்" பாதிக்கு மேலே உள்ளே நுழைந்தது போல இருக்க, "வெளிய எடு வெளிய எடு" என்று தலையை இங்கும் அங்கும் ஆட்டிக் கத்தினேன். மெல்ல மெல்ல வெளியே எடுக்க ஆரம்பித்தான். கொஞ்சம் நிம்மதிப் பெரு மூச்சு விட ஆரம்பித்தேன். அவன் ஆண்மையின் நுனி மட்டும் என் பெண்மைக்குள் இருந்தது.

"போதும் சேகரு" என்றேன்.

'டமால்' என்று ஊர் கோடியில் பெரிய வேட்டுச் சத்தம். "அம்மாஆஆஆஆஆஆஆஆ" என்று நான் அலற, என் கண்ணித்திரையைக் கிழித்துக் கொண்டு அவன் எனக்குள் இறங்கிவிட்டிருந்தான். உள்ளே விட்டவன் எடுக்காமலேயே அப்படியே என் மீது முழு எடயையும் போட்டு படர்ந்தான். வலியால் வாய் விட்டு அழ முடியாமல் கண்களில் நீர் பொங்கி அருவியாய் வழிந்தது.

"அவ்ளோ தான் புள்ள, இனிமே வலிக்காது" என்று சொல்லிக்கொண்டே மெல்ல இழுத்து குத்த ஆரம்பித்தான்.

இப்போது வலி அதிகமாக இல்லை. இருந்தாலும் பொறுத்துக்கொண்டேன். அவன் மெல்ல மெல்ல இயங்கி வேகம் பிடித்தான். சுகமும் மெல்ல மெல்ல எனக்குத் தெரிய ஆரம்பித்தது. கால்களை அவன் இடுப்பைச் சுற்றி பிண்ணிக்கொண்டேன். ஆழமாக இடித்தான். அழுத்தமாக இடித்தான். வெளியில் கேட்ட ஒவ்வொரு வேட்டுச் சத்தமும் என் பெண்மைக்குள் இறங்குவது போல இருந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் என் பின்புற மேடுகள் தெறித்து விடுவது போல வேகமாக குத்திக்கொண்டே, அவனது ஆண்மையை உள்ளே வைத்து அழுத்தினான். குழிக்குள் ஆழத்தில் ஏதோ சூடாக பாய்வது போல உணர்ந்தேன்

அவனுக்கு வியர்வை பெறுக்கெடுத்து ஓடியது. உடல் மூன்று நான்கு முறை துடிக்க, பின்பு அசையாமல் என்மீது சாய்ந்துவிட்டான். முதுகை மெல்லத் தடவிக்கொடுத்தேன். வேட்டுச் சத்தமும், மேளச் சத்தமும் வர வர அதிகமானது.

"சேகரு எந்திரி. ஊர்வலம் நெருங்கி வந்துடிச்சி" என்றேன். எழுந்து வேட்டியைத் தேடினான். எனக்கு அப்போதுதான் சுய நினைவு வந்தது. உலகமே இருண்டது போல் தலைசுற்ற ஆரம்பிக்க, 'எல்லாம் முடிந்து போய்விட்டதே. கெட்டுப் போனவள் என்று எத்தனையோ பேரை இந்த ஊர் தூற்றுவதை நானே கேட்டிருக்கிறேன். அந்த கூட்டத்தில் நானும் சேர்ந்துவிட்டேனே' என்று கலங்கினேன். அழுகை பீறிட்டது. முகத்தைப் பொத்திக்கொண்டு அழுதேன். (kamakathaikal)அவன் சற்று நேரம் அங்கேயே நின்றான். எதுவும் பேசாமல் வெளியே போய்விட்டான்.

அவசரமாக ஆடைகளை சரிசெய்துகொண்டேன். நெல் மூட்டையில் உதிரம் கொட்டிக்கிடந்தது. வேறு ஒரு மூட்டையை தற்காலிகமாக அதன் மேல் உருட்டிவிட்டு, அங்கேயே உட்கார்ந்துவிட்டேன். ஊர்வலம் கடந்து போய் நெடுநேரம் வரை பிரம்மை பிடித்தவள் போல அப்படியே அமர்ந்திருந்தேன்.

வாசலில் அம்மாவின் குரல். மெல்ல கதவோரம் நின்று எட்டிப் பார்த்தேன். சேகர் யமாஹாவை ஸ்டார்ட் பண்ணி, அதன் மேல் அமர்ந்துகொண்டு அம்மாவிடம் சொன்னான்.

"ஆத்தா, வார வெள்ளிக் கிழமை எங்கேயும் போக வேண்டாம். அப்பா, அம்மாவைக் கூட்டிகிட்டு பூங்கொடிய பொண்ணு கேட்டு வாரேன்" என்றவன், வாசல் பக்கம் ஒரு முறை திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு பறந்தான்.
இந்த வருட கோவில் 'திருவிழா! எனக்கும் தான்!'

முற்றும்.