மஞ்சள் தேய்த்த அழகு முகம் - 2

//8coins.ru மஞ்சள் தேய்த்த அழகு முகம் - 2

உருகினேன். எழுந்து நின்றேன்."அப்ப வரேன், மாமி. நாளை காலைலருந்து கணக்கு வச்சிக்கரலாம்."என்றவாறு வெளியேறினேன். கணக்கு வைக்கலாமா அல்லது கணக்கு பண்ணலாமா.மனதுக்கு ஏனோ சந்தோஷமாக இருந்தது. வழியில் ஒரு ஹோட்டலில்உணவருந்தி என் வீட்டிற்கு வந்து பேண்ட் ஷர்ட் கழற்றி வேட்டிக்கு மாறினேன்.கை கால்கள் கழுவி படுக்கையில் விழுந்து விளைக்கை அணைத்தேன்.

என்மனதுக்குள் பவித்ராவின் பவித்ரமான அழகு வந்து நின்றது. என் உணர்ச்சிகளைஎன்னவோ செய்தது. அவள் பின்னல் மார்பின் மீது தவழுவது தெரிந்தது.மார்பின் அதீதப் பரிமாணங்களை உணர்த்தியது. அதே போல் அவள் உள்ளேநடந்து செல்லும் போது மற்றொரு பின்னல் குண்டிகள் மீது நர்த்தனமாடிவிளையாடியது இன்னும் கிக்காக இருந்தது. இனிமையான குரல், துள்ளும் இளமை.குவிந்த உதடுகள். மென்மையான பூப்போன்ற தேகம். "உம்ம்" என்றுபெருமூச்சு விட்டேன்.அடுத்த நொடியே துளசி மாமி என் மனதுக்குள் வந்தாள். பெண்ணிற்கு சற்றும்குறையாத அழகு. .

முகத்தில் தேஜஸ். உடம்பு மதர்ப்பு என் கண்முன் நின்றது.நிகு நிகுவென்ற மேனி நிறம். தளதளப்பான இளமை குலையாத உடம்பு."கொண்டையில் தாழம்பூ, நெஞ்சிலே வாழைப்பூ" என்ற பாடலில் வருவது போல்இரு வாழைப் பூக்கள் மார்பில் தூக்கி நின்றது நினைவுக்கு வந்தது. கையில்ஏந்திப் பார்க்கவேண்டும் என்ற துடிப்பு. ரவிக்கை அணியாமல் மடிசார் புடவைமட்டும் அணிந்து வந்தால் கொங்கைகள் எப்படி அசையும் என்று கற்பனை செய்தபோது கிண்ணென்று என் சுண்ணி எழுந்து நின்றது. ஜட்டியைக் கழற்றினேன். .

வேட்டியின் குஞ்சைப் பிடித்துக் கொண்டு முஷ்டியடித்துக் கொண்டே, மாறி மாறிதாய்-மகள் இருவரைப் பற்றி கற்பனை செய்து கொண்டே இரண்டு முறை விந்துவெளியேற்றினேன். எப்படியாவது இருவரையும் மடக்க வேண்டும் என்றுதீர்மானித்துக் கொண்டேம்.அதிலும் அதிசயம் என்னவென்றால், எனக்கே அறியாமல் பவித்ராவை விடவும்துளசி மாமியைத் தான் எப்படியாவது மடக்கி ஓக்க வேண்டும் என்ற வெறிஎனக்குள். ஏனென்றால் probably பவித்ராவை மடக்குவது சற்று சுலபமாகஇருக்கலாம். மடக்குவது என்ன, கல்யாணமே கூட செய்து கொள்ளலாம். னால்மாமியை மடக்குவது தான் த்ரில் இருக்கும். நினைக்க நினைக்க தீர்மானமாகமுடிவெடுத்து, தூங்கிப் போனேன். .

மறுநாள் காலை எட்டரை மணிக்கு நான் அவர்கள் வீட்டில் ஜர். உள்ளே ஒருஹாலில் நீண்ட டேபிள் பெஞ்ச் போட்டிருந்தனர். ஒரு நேரத்தில் று பேர்அமர்ந்து உணவருந்தலாம். சிறிய ஹாலாக இருந்தாலும் மிக நேர்த்தியாகநீட்டாக வைத்திருந்தனர், தாயும் மகளும். வீட்டில் அவர்கள் இருவர் தான்இருந்தனர் போலும். மாமியின் கணவர் மாமாவை கண்ணில் படவேயில்லை.இருவரும் அங்கு வரும் மெம்பர்களுக்கு சிரித்த முகத்துடன் அழகாக உணவுபரிமாறினார்கள். சுவையான உணவு வகைகள். நன்றாகப் பழகினாலும் வரம்புமுறையுடன் பழகினார்கள். .

உடம்பை ஒரு துளி கூட வெளிக்காட்டாமல் டைஅணிந்தனர். துளசி மாமி எப்போதும் மடிசார்தான்; பவித்ரா எப்போதும்தாவணிதான். தாயும் சேயும் பளிச்சென்ற பெண்கள். இங்கிதம் அறிந்தபெண்கள். இதமாக பரிமாறும் பெண்கள்.கொஞ்சம் கொஞ்சமாக துளசி மாமியோடு மிக நெருக்கமானேன். அங்கு வரும்வாடிக்கையாளர்களில் என் ஒருவனோடுத் தான் சற்று அதிக நேரம் பேசுவாள்.பவித்ரா எப்போதும் போல் சற்று ரிஸர்வ்ட் டைப் தான். நான்பவித்ராவிடமும் சகஜமாகப் பேச முயன்றேன். னால் அவள் பதிலை மட்டும்சொல்லிவிட்டு சென்றுவிடுவாள். .

அதிகம் பேச மாட்டாள். அவளுக்கு ஏனோஎல்லா ண்களைக் கண்டாலும் பயம் போலும். நானும் துளசி மாமியிடம் இதைப்பற்றி கேட்டேன். "என்ன மாமி ஒங்க பொண்ணு சகஜமா பழக மாட்டாளோ.இந்த காலத்துல இப்பிடி இருக்காளே." என்பேன்."அமாம் பாலு, எங்க பவி அப்பிடித்தான். நல்லதுதானே. புருஷாளோடசின்ன வயசு பொம்மனாட்டிகள் நெருக்கமா பழகக் கூடாதுன்னு எங்க அப்பா எனக்குசின்ன வயசிலே சொல்லியிருக்கார்." என்று பதில் கூறுவார்.
மாமி சிலநாட்களிலேயே என்னை உரிமையுடன் வா, போ என்று அழைக்கத்தொடங்கினாள்.மாமியின் கணவரைப் பற்றி அங்கு வரும் மற்ற மெம்பர்களிடம் விசாரித்தேன்.ஒருவருக்கும் தெரியவில்லை. அந்த ஏரியாவில் இருந்த எல்லோருக்கும்மாமியும் பெண்ணும்தான் தெரியும் என்றனர். மாமாவை யாரும்பார்த்ததேயில்லை என்று அறிந்தேன். மாமியிடம் கேட்க வேண்டும் என்றவல்; னால் கேட்க வாய் வர வில்லை. தாய்-மகள் இருவரின் அழகுகளையும்கண்டு ரசித்ததோடு சும்மாயிருந்தேன். .

அப்படியே று மாதங்கள் ஓடின.மாமி மீதோ பவித்ரா மீதோ கை வைக்க சந்தர்ப்பம் வரவேயில்லை.காத்திருந்தேன். ஒரு நாள் என் காத்திருத்தலுக்கு பலன் ஏற்படுவது போல்இருந்தது. அன்று வெள்ளிக்கிழமை மதியம். வெள்ளி, சனி, ஞாயிறு மூன்றுநாட்களுக்கும் ஏதோ அரசு விடுமுறை இருந்ததால், அனேகமாக மெஸ்வாடிக்கையாளர்கள் எல்லோரும் தங்கள் ஊர் சென்றுவிட்டனர். இருவர் மட்டுமேமதுரையில் தங்கியிருந்தோம். என்னைத் தவிர மற்றவன் சீக்கிரமே மதியஉணவை முடித்து சென்றுவிட்டான். .

நான் மட்டும் உணவருந்திக் கொண்டிருந்தேன்.துளசி மாமி பரிமாறினாள்.வெள்ளியாதலால், பளிச்சென்று தலைக்குக் குளித்து முகத்திற்கு மஞ்சள் பூசி,கொஞ்சம் பூச்சூடி சௌஜன்யமான லக்ஷ்மிகரமான அழகோடு பாங்காக இருந்தாள்மாமி. என் இரத்த நாளங்கள் புடைத்தன. சுண்ணி மகுடிக்கு டும் பாம்புபோல் எழுந்து நடனமாடியது. எப்படியாவது நினைவுகளைத் திருப்பவேண்டும் என்றஎண்ணத்தில் "மாமி, இன்னிக்கு எங்க பவித்ராவக் காணமே." என்றேன். .

அதுவந்து, அம்பி, அவ ஓரமா ஒக்காந்துட்டு இருக்கா. மூணு நாளைக்கு சமையல்கட்டு பக்கம் வரப்படாதோன்னோ. அதுதான். பக்கத்து வீட்டு அவுட் ஹவுஸ்லமூணு ராத்திரி தங்கிட்டு நாலாம் நாள் குளிச்சுட்டுத் தான் வருவா." என்றுநாணத்துடன் சொன்னாள் மாமி. துளசி மாமியின் மஞ்சள் பூசிய கன்னங்களில்ரூஜ் பூசப்பட்டது போல் செம்மை பரவியதைப் பார்த்து "போச்சுடா, இன்னும்பெரிய சங்கடம் தான்" என்று மனதுக்குள் கூறிக்கொண்டே துடித்து வீரிட்டுஎழுந்த என் சாமானை கீழே அமுக்கப் பார்த்தேன். .

முடியவில்லை.சாப்பிட்டுக் கொண்டே. "மாம் மாமி. இவ்வளவு நாள் கேக்கணும்னுநெனச்சேன், நேரம்தான் ஒழியவேயில்லை. ஒங்காத்து மாமாவ நான் பாத்ததேஇல்லையே. எங்கேர்க்கார்." என்றேன். எனக்கு ரசம் ஊற்றிக்கொண்டிருந்தவளைகரம் சட்டென்று நின்றது. தலையைத் தூக்கி பார்த்தேன். துளசிமாமியின் கண்களில் ஒரு தயக்கம் தெரிந்தது. லேசாக சோகம் குடிகொண்டதுபோல் இருந்தது. "மாமி" என்று மீண்டும் குரல் கொடுத்தேன். "ப்ச்.ஒண்ணுமில்ல பாலு." என்று தலையை சிலுப்பிக் கொண்டு ரசத்தை ஊற்றினாள்."சொல்லவேண்டாம்னு நெனச்சேள்னா சொல்லவேண்டாம் மாமி. பரவால்ல.தப்பா நெனச்சுக்க மாட்டேன்." என்றேன். .
இருந்தாலும் வலாக இருந்தது."பாலு, ஒன்னப் பாத்தா எங்க ஸ்னேகிதாள, ஒரவுக்காராளப் பாத்தாப்புலஇருக்கு. ஒன்கிட்ட சொல்ல நேக்கு என்ன கஷ்டம். சொல்றேன் பாலு, அது ஒருகதை. இன்னும் எனக்கு என்ன நடந்ததுன்னு புரியல்ல. யார்கிட்டயும் இந்தக்கதையச் சொல்லவேண்டாம்னு நெனச்சேன். கோமுப் பாட்டி காலமாறச்சேஎங்கிட்ட படிச்சு படிச்சு சொல்லிட்டு போனா - டீ துளசி, யாரிகிட்டயும்ஒன் ரிஷி மூலம் நதிமூலம் சொல்லாதடீ - அப்பிடின்னு சொல்லிட்டு 16 வருஷம்முன்னால கோமுப் பாட்டி காலமானா.
இன்னி வரை மூச்சு விட்டதில்ல.ஒன்னப் பாத்தா என்னவோ சொல்லணும்னு தோணுதுடா பாலு." என்ற துளசிமாமி, தன் கதையைத் தொடங்கினாள்."திருநெல்வேலி பக்கத்துல சேர்மாதேவின்னு ஒர் ஊர் இருக்கோன்னோ. அதுபக்கத்துல ஒரு சின்ன குக்ராமத்துல எங்கப்பா புரோகிதம் பண்ணிண்டுருந்தார்.நான் ரெண்டு வருஷம் படிப்புக்கு போனேன். அதுக்கு பின்னால, பொம்மனாட்டிக்குபடிப்பு எதுக்குன்னு நிறுத்திட்டா. அம்மாகிட்ட வகையா சமைக்ககத்துகிட்டேன். அது பகவான் போட்ட பிச்சையா எனக்கு இப்போ காரம்கொடுத்துட்டு இருக்கு. .

- தொடரும்

NEXT PART

Comments

comments