Straight Guy with Gay - ஆணோடு கே ஆண் - பகுதி 1

அன்று என்னுடைய அலுவலக வேலைக்காக மார்த்தாண்டம் செல்ல வடசேரி பேருந்து நிலையத்தில் பேருந்துக்காக காத்திருந்தேன். அது இரவு நேரம். சாதாரணமாகவே மார்த்தாண்டம் பஸ்சில் அடித்துப் பிடித்து தான் ஏற வேண்டும். அந்த அளவிற்கு எப்போதுமே கூட்டமாக இருக்கும். அதிலும் இரவில் என்றால் சொல்லவே வேண்டாம்.

சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் பஸ் வந்தது. எப்படியோ திட்டமிட்டபடி அடித்துப் பிடித்து ஏறி ஒரு இருக்கையில் ஜன்னலோரமாக அமர்ந்தேன். என்னைத் தொடர்ந்து எனது பக்கத்தில் ஒரு 20 வயது மதிக்கத்தக்க இளைஞன் ஒருவன் வந்து அமர்ந்தான். மூச்சு விட கஷ்டப்படும் அளவிற்கு கூட்டம் வந்து நிறைந்தது. மாதத்திற்கு இரண்டு முறை வந்து செல்வதால் இவைகள் எல்லாமே எனக்கு பழக்கமாய் இருந்தது. வழக்கம் போல காதில் இயர் போனை மாட்டி பாட்டுக் கேட்க ஆரம்பித்தேன். சிறிது நேரத்தில் பஸ் கிளம்பியது. டிக்கெட் எல்லாம் எடுத்து முடித்து ஆசுவாசமான நேரத்தில் எனது பக்கத்தில் இருந்த அந்த இளைஞன் என்னிடம் ரொம்ப காஸுவல் ஆக பேச ஆரம்பித்தான். அந்த இளைஞன் கருப்பாக ஆனால் மிக கலையாக இருந்தான். பார்த்த உடன் யாருக்கும் அவனைப் பிடித்து விடும் அழகு.

தனது பெயர் வினோத் என்றும், தான் பொறியியல் கடைசி வருடம் படிப்பதாகவும் சொன்னான். என்னை பற்றியும் கேட்டான். என்னுடைய வேலையை சொன்னப் பிறகு, பயணிப்பது தனக்கு பிடித்தமான ஒன்று என்றும் அதனால் மார்க்கெட்டிங் வேலை தனக்கு விருப்பம் என்றும் கூறினான். நானும் ஒரு சிரிப்பை காட்டிவிட்டு அமைதியாக இருந்தேன். கொஞ்ச நேரம் போனது. அவன் விடுவதாக இல்லை. மீண்டும் என்னிடம் தான் படித்து முடித்த பிறகு உங்களைப் போல எனக்கு ஒரு வேலை ஏற்பாடு செய்து தர முடியுமா? என்று கேட்டான். நானும் சரி என்று சொல்லி வைத்தேன். கொஞ்சம் நேரம் போனது. மீண்டும், தான் ஒரு உறவினர் வீட்டுக்கு செல்வதாகவும் அங்கேயே தங்கி காலையில் தான் திரும்புவதாகவும் சொன்னான். என்னை கேட்டான். மார்த்தாண்டத்தில் வேலையை முடித்து விட்டு இரவில் நாகர்கோயிலில் தங்கி விட்டு காலையில் தூத்துக்குடி சென்று வேலையை முடித்த பிறகு எனது ஊருக்கு செல்லும் திட்டத்தை முழுவதுமாக அவனிடம் சொன்னேன்.

தன்னுடைய நண்பர்களுக்கு பிறந்த நாள் வாழ்த்து சொல்லுவது தனக்கு பிடித்தமானது என்று சொல்லி என்னுடைய பிறந்த தேதியை கேட்டான். நானும் சொன்னேன். உங்களை எப்படி விஷ் பண்ணுவது? உங்க போன் நம்பர் தர முடியுமா? என்று கேட்டான். நானும் அவனுடைய நகைச்சுவையான பேச்சிக்கும் சிரித்து விட்டு எனது நம்பரையும் கொடுத்தேன். அவனுடைய நம்பரையும் எனக்கு கொடுத்தான். தனக்கு ஒரு புது நண்பர் கிடைத்திருப்பதாகவும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதாகவும் சொன்னான். நானும் அவனுக்கு தோதாக பேசினேன். பஸ் மார்த்தாண்டம் வந்திருந்தது. கால் பண்ணுறேன் என்று மகிழ்ச்சியாக சொல்லி விட்டு இறங்கி சென்றான்.

நான் எனது கஸ்டமரை சந்தித்து விட்டு நாகேர்கோயிலுக்கு பஸ் ஏறி வேப்பமூடு ஜங்க்சனில் இருக்கும் அந்த விடுதியில் சென்று சேர்ந்தேன். பிறகு கீழே வந்து இரவு சாப்பாடு முடித்து கடையில் ஒரு தம் போட்டுக் கொண்டு நிற்கும் போது அவனிடமிருந்து அழைப்பு வந்தது. சொன்னது போல கால் பண்ணிட்டானே என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு கால் அட்டென்ட் செய்தேன். அப்போது மணி 11 இருக்கும். எங்க இருக்கீங்க?, சாப்டாச்சா? என்று கேட்டான். நானும் பதில் சொல்லி விட்டு அதே கேள்வியை கேட்டேன். சிரித்துக் கொண்டே வயிறு பசி கொல்லுது என்றும், தான் பார்க்கச் சென்ற உறவினர் அங்கு இல்லை என்றும், பக்கத்தில் விசாரித்ததில் அவனை கொஞ்ச நேரம் காத்திருக்க சொன்னதாகவும், காத்திருந்துப் பார்த்து விட்டு இன்னும் வரவில்லை என்றும், ஆகவே நான் வீட்டுக்கு திரும்பிக் கொண்டிருக்கிறேன் என்றும் சொன்னான்.

நானும், அப்படியா! என்று கேட்டுவிட்டு நாகர்கோயில் வந்ததும் உடனே சாப்பிடு என்று சொன்னேன். சற்று அமைதியாக, மணி இப்போது 11 ஆகிவிட்டது, தனது ஊருக்கு இனி பஸ் இல்லை, என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை என்று சொன்னான். ஆட்டோவில் போக முடியாதா? என்று கேட்டேன். அதற்கு, நாகர்கோயிலிலிருந்து எனது ஊர் ரொம்ப தூரம், ஆட்டோவில் போக ரூ.300 வேண்டும். என்னிடம் அவ்வளவு பணம் இல்லை, வீட்டில் சென்ற பிறகு கொடுக்கலாம் என்றால் வீட்டில் திட்டுவார்கள் என்றும் பதில் சொன்னான். ஆனாலும் வேறு வழி இல்லை. அப்படி தான் செய்யலாம் என இருக்கிறேன் என்று சொன்னான்.

நான் தனியாக தான் இருக்கிறேன். உனக்கு சிரமம் இல்லை என்றால் நீ இன்று என்னோடு தங்கிவிட்டு கலையில் வீட்டுக்கு செல்லலாம் என்று சொன்னேன். அவனுக்கு ரொம்ப சந்தோசம். இதை உங்களிடம் கேட்கலாம் என்று தான் போன் பண்ணினேன். ஆனால் எப்படி கேட்பதென்று தான். என்று சொன்னான். பரவாயில்லை. வா என்று சொல்லி விட்டு, நீ வந்து சேருவதற்குள் ஹோட்டல் அடைத்து விடக் கூடும் அதனால் சாப்பிட என்ன வாங்கி வைக்க வேண்டும் என்றுக் கேட்டேன். எதுவும் வேண்டாம். இப்போதைக்கு நான் தெருவில் மட்டும் நின்றுவிடக் கூடாது என்று ஒருவிதமாக சொன்னான். சரி, முதலில் நீ வா, பேசிக்கலாம் என்று சொல்லி விட்டு போன் கட் செய்தேன். அரை மணி நேரம் ஆகியும் அவன் வரவில்லை.

நான் போன் செய்து என்ன? என்று கேட்டேன். கலெக்டர் ஆபிசில் இறங்கி நடந்து வந்து கொண்டிருப்பதாக சொன்னான். நான் விடுதியின் கீழே நிற்பதாக சொல்லி விட்டு கட் செய்தேன். 5 நிமிடத்தில் வந்தான். ரொம்ப பயந்து போய் இருந்தான். பசியில் முகம் வாடி இருந்தது. வந்ததும் "உங்கள் உதவியை எப்போதும் மறக்க மாட்டேன்" என்றுச் சொன்னான். வா ரூமுக்கு போகலாம் என்று அழைத்துச் சென்றேன். கையில் வாங்கி வைத்திருந்த பரோட்டா பார்சலை கொடுத்து சாப்பிடச் சொன்னேன். இரண்டு பரோட்டா சாப்பிட்டான். அதற்கு மேல் சாப்பிட முடியவில்லை என்று வைத்து விட்டான். அவனுடைய உடல் சிலிர்த்து காணப்பட்டது. மனமும் உடலும் வேறு வேறு திசையில் இருப்பது போல எனக்கு தோன்றியது.

பாதி இரவு வரை ஏதாவது ஆங்கில சானல்களில் அவ்வப்போது வந்து செல்லும் பிரஞ்ச் முத்தங்களைப் பார்த்து தனிமையில் கை அடித்து கிடப்பது தான் எனக்கு வழக்கம். ஆனால் அன்று வினோத் வந்திருந்தது என்னுடைய வழக்கமான செயல்பாடுகளில் தடங்கல் ஏற்பட்டு விட்டது. ஹோட்டலில் தனிமையில் மகிழ்ச்சியாக கை அடிக்கக் கூட முடியாமல் ஆகிவிட்டது என்று எனக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. ஆனாலும் அவனை பார்த்ததும், இதற்கு முன்பு ஒருமுறை என்னுடைய மேலாளர் என்னை ஓரினச் சேர்க்கைக்கு பயன்படுத்தியது நினைவில் வந்து வந்து சென்றது. அப்போது அவர் என்னுடைய சுன்னியை விரும்பி ஊம்பினார். அதனால் நான் மறுப்பு எதுவும் சொல்லாமல் அவர் விருப்பத்திற்கு விட்டு விட்டேன். அதன் பிறகு வாய்ப்பு கிடைக்கும் போதெல்லாம் அவர் என்னுடைய தம்பியை சப்பி எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்.

- தொடரும்