காதலாகி கசிந்துருகி - பகுதி 6 - ஆண் ஓரின சேர்கை

//8coins.ru காதலாகி கசிந்துருகி - பகுதி 6 - ஆண் ஓரின சேர்கை

நமக்கு வேண்டப்பட்டவர்களுக்கு, நம் மீது அன்பு கொண்டவர்களுக்கு, நாம் அன்பு கொண்டிருப்பவர்களுக்கு ஏதேனும் துன்பம் வரும் போது நம் மனமும் பாடாய்ப் படும். அதிலும் அவர்கள் அங்கு பிணியில் பிடியில் படுத்திருக்கையில், நாம் நிம்மதியாக ஒரு வாய்ச் சாப்பாடு கூட சாப்பிட முடியாது. ராஜேஷும் கூட அப்படிப்பட்ட மனநிலையில் தான் இருந்தான். அர்ஜூனுக்கு ஒன்றும் பெரிதாக இல்லை என டாக்டர் எவ்வளவு தான் சொன்னாலும், அவனால் ஒரு பிடி உணவு கூட சாப்பிடமுடியவில்லை.

அர்ஜூன் ஜூரத்தில் நினைவிழந்து படுத்திருந்ததை ராஜேஷ் கண்டதும், அதிர்ச்சி அடைந்தான். உடனே தனக்குத் தெரிந்த டாக்டர் கவுதமை ஃபோனில் தொடர்பு கொண்டு வரச் செய்தான்.

"ஒன்னும் பெருசா இல்ல ராஜேஷ். அதிகமான ஜூரத்தால சின்ன மயக்கம்.. கூட, இவரு காலைல இருந்து ஏதும் சாப்பிடாம இருக்காரு. அதனால பிரஷர் லோ வா இருக்கு" கவுதம் ஆறுதலாய்ச் சொன்னான்.
அவனை வழியனுப்பி விட்டு ராஜேஷ் அர்ஜூன் அருகிலேயே இருந்தான். தான் இன்று வீட்டுக்குப் போவதில்லை என முடிவு செய்தான். அர்ஜூனின் பாட்டி நான்கு நாட்கள் ஊருக்கு போகப்போவதைப் பற்றி ஏற்கனவே அர்ஜூன் இவனிடம் கூறியிருந்தான். அதனால் தானே அருகில் இருந்து அர்ஜூனுக்கு பணிவிடைகள் செய்ய வேண்டும் என முடிவு செய்தான்.
கவுதம் வந்து சென்ற இரண்டு மணிநேரம் கழித்து அர்ஜூன் நல்ல நினைவில் இருந்தான். ராஜேஷ் வந்து செய்த உதவிகளை அவன் வெகுவாக நன்றியுடன் நினைத்தான்.

"ராஜேஷ். நீ வரலைணா நான் இன்னேரம் என்ன ஆகியிருப்பேனோ தெரியாது." அர்ஜூன் கண்ணீருடன் சொன்னான்.
ராஜேஷ் தன் கைகளால் அர்ஜூனின் கண்ணீரைத் துடைத்தான். ஒரு சிறு புன்னகை மட்டுமே புரிந்தான். பின்னர் மெதுவாக அறையை விட்டு வெளியே வந்து, சுவரின் ஓராமாக நின்று கொண்டு பொலபொலவென கண்ணீர் விட்டான்.
அர்ஜூன்.. நீ இல்லைனா எனக்கு வாழ்க்கையே சூனியமாயிடும். உனக்கு ஒன்னும் ஆக நான் விடமாட்டேன். இப்ப கூட உனக்குத் தெரியாது நான் உன்னை எவ்வளவு லவ் பண்றேன்னு. நீ உடம்பு சரியில்லாம படுத்திருக்கிறத பாக்க பாக்க எனக்கு நெஞ்செல்லாம் வலிக்குது அர்ஜூன்.

ராஜேஷ் வெளியே சென்றதும், அர்ஜூனின் கண்கள் மேலும் அதிகமாக கண்ணீரை சொரிந்தன.
ராஜேஷ். நான் எப்படிச் சொல்வேன். நீ இல்லாம என்னால வாழவே முடியாதுன்னு.. இன்னைக்கு எனக்கு உடம்பு சரியில்லாம நான் மயக்கத்துல இருக்கும் போது, நீ வந்து என்ன காப்பாத்த மாட்டியானு எனக்கு மனசு அடிச்சுகிட்டது.. என் கண்ண திறந்து உன்ன பாத்த அந்த நொடியே என் நோயெல்லாம் பறந்திடுச்சி.. ஐ லவ் யூ சோ மச் ராஜேஷ்.
இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் கேட்கா வண்ணம் தங்கள் மனதிற்குள்ளேயே பேசிக் கொண்டனர். இரவு துவங்கியது. ராஜேஷ், அர்ஜூனுக்கு கொடுக்க வேண்டிய மாத்திரைகளை கொடுத்தான்.

"ராஜேஷ். இன்னைக்கு ராத்திரி இங்க என் பக்கத்துல படுத்துக்க. நீ இங்கயே இருந்தின்னா எனக்கு தைரியமா இருக்கும். ஆனா நான் உன்ன கட்டாயப் படுத்தல.." அர்ஜூன் கெஞ்சலாகக் கேட்டான். ராஜேஷ் வேண்டாமெனச் சொல்லிவிடுவானோ என அவன் மனம் பயந்தது. வலித்தது.

"அர்ஜூன்.. நீ என்ன போன்னு சொன்னாலும் நான் போக மாட்டேன். உனக்கு உடம்பு நல்லா குணமானா தான் எனக்கும் நிம்மதியா இருக்கும். நான் நேத்தே சொன்னேன். நான் உன் ஃப்ரெண்ட். உனக்கு ஒன்னுன்னா நான் பாத்துகிட்டு சும்மா இருக்க மாட்டேன்." ராஜேஷ் சொன்னான்.

அர்ஜூனின் கண்கள் கண்ணீர் திரையிட்டன. மாத்திரைகளின் சக்தி அவன் இமைகளை இழுத்தது. அவன் உறங்கிப் போனான். ராஜேஷோ உறக்கத்தை தொலைத்தான். அவன் அர்ஜூனின் அருகிலேயே இருந்துகொண்டு அவன் உறங்கும் அழகை ரசித்தான். ஒரு சிறு குழந்தையைப் போல, ஒரு குட்டி தேவதையைப் போல, ஒரு அழகிய இளவரசனைப் போல அர்ஜூன் உறங்குவதை பார்த்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என ராஜேஷின் மனம் ஏங்கியது. அவனுக்கு உறக்கம் வரவில்லை. வெகுநேரம் அவன் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான்.

அர்ஜூன். நீ எனக்கு கிடைப்பாயா.? நான் இதுவரை வாழ்நாளில் எதற்காகவும் இவ்வளவு ஏங்கியதில்லை.. நீ எனக்கு வேண்டும் அர்ஜூன். நான் சாகும் வரை என்னருகில் நீ எனக்கு வேண்டும். உன் அழகிய முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே நான் எவ்வளவு நாள் வேண்டுமானாலும் உணவும் உறக்கமும் இன்றிக் கிடப்பேன்.

இரவின் பிற்பகுதியில் ராஜேஷ் எப்போதோ உறங்கிப் போனான். விடியும் வேளையில், அர்ஜூன் உறக்கம் கலைந்து கண்கள் திறந்தான். தனக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் படுத்திருந்தது நினைவுக்கு வந்தது. அவன் அருகில் ராஜேஷ் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவன் உறங்கும் அழகை அர்ஜூன் ரசித்தான். சீராக மூச்சுவிடும் ராஜேஷின் மார்பு அழகாக ஏறி இறங்கியதைக் கண்டதும் அந்த மார்பில் முகம் பதித்து தானும் உறங்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் அர்ஜூனுக்கு எழுந்தது. தீராத ஆசையும் எழுந்தது.

ராஜேஷ் ஒரு கையால் ஒரு தலையணையை அணைத்தவாறு படுத்திருந்தான். அந்தத் தலையணையின் மீது அர்ஜூனுக்கு பொறாமையாக இருந்தது. அந்த்த் தலையணைக்குப் பதிலாக அவன் தன்னை அணைத்துக் கொண்டு உறங்கியிருக்கக்கூடாதா என்ற ஏக்கம் பிறந்தது. அர்ஜூன் பெருமூச்சு விட்டான். தன் உள்ளம் கவர்ந்த ஆண் மகன் தன் அருகிலேயே படுத்திருக்க அவனோ தன் கைகளை அசைக்கக்கூட தெம்பின்றி படுத்திருந்தான்.
ராஜேஷ் மெல்ல கண்விழித்தான். அர்ஜூனின் அழகிய மருண்ட விழிகள் தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பதாக அவனுக்கு தோன்றியது.

சேச்சே. அப்படியெல்லாம் இல்லை. எனக்கு எல்லாமே பிரமை. அவன் ஜூரத்தில் எங்கோ பார்த்தபடி இருக்கிறான். அவன் ஏன் என்னைப் பார்க்கப் போகிறான்.?

ராஜேஷ் மெதுவாக எழுந்து உட்கார்ந்தான். அர்ஜூனின் நெற்றியில் கைவைத்துப் பார்த்தான். ஜூரம் துளியும் இல்லை. ஆனால் அர்ஜூன் மிகவும் பலவீனமாக இருப்பதைக் கண்டான். அர்ஜூனால் எழுந்து அமரக் கூட இயலவில்லை. ராஜேஷ் அர்ஜூனின் இடுப்பைப் பிடித்து மென்மையாகத் தூக்கி அவனை அமரச் செய்தான். இருவருமே காதல் நோயால் தவித்தார்கள்.

தன்னை அப்படியே தூக்கி தன் நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொள்ள மாட்டானா என அர்ஜூனின் மனமும், அவனை அப்படியே தூக்கி தன் நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொள்ள ராஜேஷின் மனமும் தவியாய்த் தவித்தது.
மனங்கள் பேசின. மௌனங்களும் பேசின. ஆனால் அவர்கள் தான் வாய் திறந்து பேசவில்லை. அடுத்ததாக ஒரு சிறு பிரச்சினை. அர்ஜூன் குளிப்பதா அல்லது வேண்டாமா என்று. அர்ஜூனுக்கு உடல் பிசுபிசுவென இருப்பதாகத் தோன்றியது. ஆனால் எழுந்து குளிக்கச் செல்லும் அளவிற்கு உடல் வலிமை இல்லை.
ராஜேஷ் டாக்டர் கவுதமை ஃபோனில் தொடர்பு கொண்டு அதுபற்றி கேட்டான்.

"ராஜேஷ். முடியும்னா அர்ஜூனுக்கு சுடு நீரில் நனைத்த டவலால் உடல் முழுதும் துடைத்து விடுங்கள். அவர் குளிப்பது அவ்வளவு உசிதமல்ல." டாக்டர் எளிதாகச் சொல்லிவிட்டார்.
தான் அர்ஜூன் உடம்பைத் தொட்டு ஈர துண்டால் துடைத்து விடுவதா.?. நினைத்தாலே ராஜேஷின் உடல் சிலிர்த்தது. இதற்கு அர்ஜூன் ஒத்துக் கொள்வானா...? ராஜேஷின் இதயம் படபடவென துடிக்கத் துவங்கியது.

நீ நீரில் நனைந்திருந்தாய்
என் நெஞ்சமோ காதலில் நனைந்திருந்தது
உன் உடலில் உருண்டோடும் அந்த
நீர்த் துளிகளை
என் உதடுகளால் உறிஞ்சிக் கொள்ள வேண்டும்
என் அன்பே.!
என் ஏழேழ் பிறப்பிற்கும்
என் தாகம் தீரும்
உன் மார்பில் உருண்டோடும் அந்த
வைர நீர்த்துளிகள்
உன் இதழில் உருளும் அந்த
தேன் மழைத்துளிகள்
எல்லாம் எனக்குத்தான் சொந்தம்
என் அன்பே.!
நீயும் எனக்குத்தான் சொந்தம்.

(தொடரும்)...

Comments

comments