గర్ల్స్ హైస్కూల్ part 2

//8coins.ru
సరిగ్గా తెల్లవారు ఝామున 5-15కి కాకినాడకి వెళ్ళే బస్సు వస్తే ఇద్దరూ ఎక్కారు. అతనితో ఈ ప్రయాణం మరి కాసేపే అన్న ఊహే ఆమెని కలవరపరుస్తుంది. గత రాత్రి తనకు కన్నెరికంచేసి, ఇందాక తన కన్నీళ్ళను తనలో దాచుకున్న ఈ వ్యక్తి గురించి తనకేం తెలుసు???
ఆఖరికి శిరీష్ నిశ్శబ్దానికి తెరదించుతూ, "ఎక్కడికి వెళ్దాం?" అన్నాడు.
అంజలి: ఆ. అసలు మీరెక్కడ ఉంటున్నారు?
శిరీష్: ఇంకెక్కడా. (కన్నుగీటుతూ) ఇక మీతోనే!
అంజలి: (షాకై) లేదు. అది సాధ్యపడదు.
శిరీష్: ఏఁ.. ఎందుకు -?
అంజలి: నేనుండే చోట అందరికీ నేను ఒంటరిదాన్నని తెలుసు. ఇప్పుడు మీరు నాతో వస్తే. అమ్మో..! ఇంక నా పరువంతా పోతుంది.
శిరీష్: మీ పరువునీ పరువాన్నీ నిన్న రాత్రే బాగా రుచి చూసానులేండి.
అంజలి బుగ్గమీద చిటికేసాడు.
ఆమె ముఖం నెత్తురుచుక్క లేనట్టుగా తయ్యారయింది. అప్పుడే బస్ కాకినాడ టౌనులోకి అడుగుపెట్టింది.
అంజలి వెంటనే శిరీష్ వైపు తిరిగి, "ప్లీజ్ శిరీష్..! చెప్పండి. మీరెక్కడుంటున్నారు, ఏం చేస్తున్నారు, మీ ఫోన్ నెంబర్.! ఏదో ఒకటి. చెప్పండి ప్లీజ్!"
శిరీష్: (మళ్ళీ చిటికేసి) ఇప్ఫుడైతే. ఇక్కడుంటున్నాను (ఆమె ఎదవైపు చూపిస్తూ), మిమ్మల్ని ప్రేమించడమే నేను ఇక చేసే పని. ఇకనుండీ మీ ఫోన్ నెంబరే నాది కూడా.!
ఈలోగా బస్ కాంప్లెక్స్*లో ఆగింది.
అంజలి అసహనంగా, "చెప్తారా . చెప్పరా! కనీసం contact number అయినా ఇవ్వండి" అని అడిగింది.
కానీ, నవ్వే శిరీష్ సమాధానమైంది.
ఇద్దరూ బస్ దిగారు. అంజలి బరువెక్కిన హృదయంతో శిరీష్ ని చివరిసారి చూసి అమలాపురం బస్ ఎక్కింది.
ఆమె కళ్ళలో మళ్లీ నీరు ఉబికింది. బస్సు బయలుదేరాక తన పక్క సీట్లో కూర్చొనివున్న శిరీష్ ని చూసి ఆమె షాకయింది. అంజలికి తను చేసిన తప్పేంటో అర్ధమైంది. గుడ్డిగా ఈ మనిషిని నమ్మి తన సర్వస్వాన్ని అర్పించింది. తన వివరాలు చెప్పింది. అతను మాత్రం తన వివరాలేవీ చెప్పట్లేదు. అలాగని తనని విడిచి వెళ్ళకుండా నీడలా వెంబడిస్తున్నాడు. ఒకవేళ తనని blackmail చేస్తాడా? ఆ ఆలోచన రాగానే ఆమె ఒంట్లో వణుకుపుట్టింది. వెంటనే అక్కడినుంచి లేచి వేరే సీట్లో కూర్చుంది.
శిరీష్ కి ఆమెలో భయం అర్ధమైంది. అతను చటుక్కున తన సీట్లోంచి లేచి అంజలి కళ్ళుమూసి తెరిచేలోగా బస్సులోంచి దిగిపోయాడు.
అంజలి, "హమ్మయ్య !" అని ఊపిరి తీసుకుంది. కానీ, మళ్ళీ శిరీష్ ని చూడలేనని ఒకింత బాధపడింది. బస్సు అమలాపురం చేరగానే అక్కడినుండి ఇంటికి చేరుకుని తయారై ఏం తినకుండా అన్యమనస్కంగా తన విధులకు హాజరైంది.
ఆఫీస్ రూమ్*లో ఓ మేడంతో time-table గురించి మాట్లాడుతూ మధ్యమధ్యలో తన ప్రయాణాన్ని గుర్తుచేసుకుంటూ ఉండగా ఎవరో తలుపు తట్టి, "Good Morning, ma'am. May I come in?" అన్నారు.అంజలి పరధ్యానంగా, "Come in," అని తలెత్తి చూసి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది.
శిరీష్ నవ్వుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
అంజలి తన గుండె దడని control చేసుకుంటూ, అక్కడున్న మేడమ్ ని బయటకు పంపి శిరీష్ తో, (మెల్లగా) ఇప్పుడే చేద్దామని ఇక్కడికి వచ్చారు. (చేతులు జోడిస్తూ) దయజేసి ఇక్కడినుంచి వెళ్ళిపోండి, ప్లీజ్!" అని వేడుకుంది.
శిరీష్: Relax, ma'am, I am here on duty. Let me introduce myself. My name is R Sireesh Naidu, and I have to join here as Science teacher. Please, let me join & oblige.
అంజలి తన కుర్చీలోంచి లేచి, "WHAT?" అని అరిచింది. ఆ 'వ్యాట్!' అనడంలో సగం ఆశ్చర్యం సగం ఆనందం తొణికిసలాడింది. ఆమె అరుపుకి peon హడావుడిగా లోపలికొచ్చాడు.
అంజలికి నమ్మకం కుదరక మళ్ళీ అడగడంతో శిరీష్ Authority Letterని ఆమె ముందుంచాడు.
అది చదివాక అంజలి మనసు తేలికపడింది. తన సంతోషాన్ని అదిమిపెట్టి Peonని పిలిచి శిరీష్ ను డ్యూటీలో జాయిన్ చేసుకుంది.
తర్వాత గంభీరత్వాన్ని ప్రదర్శిస్తూ శిరీష్ తో, "మిస్టర్* శిరీష్, Heartly welcome to you. మిమ్మల్ని పదవ తరగతికి inchargeగా నియమిస్తున్నాను. కానీ, మీరు ఆరు నుండీ పదవ తరగతులవరకూ అన్నింటినీ తీసుకోవసివుంటుంది. ఇంకా, మా మేథ్స్ టీచర్ లీవులో ఉన్నారు. కనుక, మీకు కుదిరితే వాళ్ళకు. అదే 8,9 10 తరగతులకు extra క్లాసులు తీసుకోగలరు."
శిరీష్: అలాగే, ma'am. కానీ, ఒక చిన్న విషయం-
అంజలి: Yes! చెప్పండి.
శిరీష్: నేనో ఒంటరి పక్షిని..అదే ఒంటరి వాడిని. ఈ ఊరిలో నేను ఉండడానికి మీరు బస ఏదైనా చూపిస్తే..బాగుంటుంది. ఒకవేళ ఇంకెవరైనా ఒంటరివాళ్ళు ఈ ఊరిలో ఉంటే వాళ్ళతో రూమ్ షేర్ చేసుకోవడానికి నాకేం అభ్యంతరం లేదు.
అంజలి: నేను చూస్తాను.. ఆ.peonకు మీకోసం ఇల్లు చూడమని చెప్తాను.
శిరీష్: (కన్ను కొడుతూ) థ్యాంక్స్, ma'am.
అంజలి ఇక గంభీరంగా ఉండలేక చిన్నగా నవ్వింది.
శిరీష్ తన రిజిస్టర్ బుక్కును తీసుకుని పదవ తరగతి వైపు నడిచాడు.శిరీష్ క్లాస్ చేరేలోగా ఓ అమ్మాయి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి, "సార్! ప్రిన్సిపాల్ గారు మిమ్మల్ని పిల్చుకు రమ్మన్నారు," అంది.
శిరీష్ ఆ అమ్మాయిని ఓసారి పైనుంచి కిందకు చూసి, "నీ పేరేంటి?"
"వాణీ, సార్," అంది ఆ అమ్మాయి.
చూడ్డానికి అచ్చం కొండపల్లి బొమ్మలా ఉంది. 10th class స్టూడెంటు అయివుండచ్చు.
"సరే, పద," అన్నాడు.
బత్తాయి పళ్ళవంటి స్తనాలు, గుండ్రని వెనుకభాగం, లేలేత ఎర్రని పెదాలు. 'ఆహా.. ఏం సరుకురా బాబు,' అనుకున్నాడు. దేవుడు నిజంగా చాలా గొప్ప శిల్పి. ఇంకా, తన మాటకూడా మనిషిలాగే చాలా ముద్దుగా ఉంది.
వాణీ: సార్! మీరు మాకు కూడా క్లాస్ తీసుకుంటారా?
శిరీష్: నువ్వే క్లాసు-?
వాణీ: 8th క్లాస్, సార్.
"ఏంటీ..8th క్లాసా..!" 8thలోనే ఇలాంటి అందాలుంటే, ఇక 10th పరిస్థితి.ఉఫ్..!
"ఆ. మీక్కూడా సైన్స్ చెప్తాను."
అంటూ ఆఫీస్ రూమ్లో అడుగుపెట్టాడు.
వెనక వాణీ తననే చూస్తూ ఉండడం గమనించి, "ఏమైనా కావాలా?" అన్నాడు.
వాణీ అడ్డంగా తలూపి తుర్రుమంది.
నవ్వుకుంటూ అంజలితో, "Yes, ma'am, పిలిచారట!" అన్నాడు.
అంజలి ఓసారి seriousగా చూసి, "నన్ను క్షమించు, శిరీష్. ఐ మీన్.. శిరీష్ గారు. కాకినాడలో మీగురించి తప్పుగా అనుకున్నాను. అయినా ఈ విషయం నాకు ముందే ఎందుకు చెప్పలేదు."
శిరీష్: ముందే చెప్తే ఇదంతా జరిగేదా, ma'am.
అంజలికి రాత్రి జరిగిందంతా కళ్ళముందు కదలాడింది.
అంజలిగొంతు సవరించుకుని) మనం స్కూల్లో ఇలాగే ఉందాం శిరీష్ గారు. ప్యూనుకు చెప్పి నేనుండే ఏరియాలో మీకు ఏదైనా ఇల్లు చూస్తాను. భోజన వసతి కూడా చూస్తాను."
శిరీష్: మీ ఇంటి దగ్గర్లో ఎందుకు? మీ ఇంట్లోనే ఉంటాను.
అంజలి: అసలుకైతే నేను అద్దెకి ఉండే ఇంటిపైన ఓ పోర్షన్ ఖాళీగా ఉంది. కానీ, ఊర్లో పెళ్ళికాని వారిని అలా ఒకచోట ఉండనివ్వరు. వీధిలో వాళ్లు ఇష్టమొచ్చినట్లుగా నోళ్ళునొక్కుకుంటారు.
శిరీష్: మేడమ్. ప్రేమిస్తే ఇక దేనికీ భయపడకూడదు.
అంజలి: ష్.! ప్లీజ్. నేను కొన్ని ముఖ్యమైన విషయాలను చర్చించడనికి మిమ్మల్ని పిలిపించాను. దయచేసి కాస్త వింటారా!
శిరీష్: తప్పకుండా.చెప్పండి.
అంజలి: మీరు ఇంతకుముందు గర్ల్స్ స్కూళ్ళలో పనిచేసారా.?
శిరీష్: లేదు.
అంజలి: మీరు గమనించారో లేదో ఇక్కడ ఒక్క మేల్ టీచరు కూడా లేరు.
శిరీష్: నేనున్నాను కదండీ!
అంజలి: అరే! మీగురించి కాదు. అయినా మీరిప్పుడే వచ్చారు. ముందు నేను చెప్పేది వినండి.
శిరీష్: Yes, ma'am.
అంజలి: అబ్బాయిలతో పోలిస్తే అమ్మాయిలు బరితెగించే అవకాశం బాగా ఎక్కువ. అలుసిచ్చామా అస్సలు సిగ్గులేకుండా ప్రవర్తిస్తారు. అందుకే వారికి ఆ అవకాశం ఇవ్వకూడదు. స్టూడెంట్స్ discipline మర్చిపోకుండా ఎలాంటి పనిష్మెంట్స్ ఇచ్చినా పర్లేదు. పైగా ఇక్కడ కొంతమంది అమ్మాయిలు వారి వయసును మించి ప్రవర్తిస్తుంటారు. అంటే, అశ్లీలతను ప్రదర్శించడనికి ఏమాత్రం వెనుకాడరు. అలాగే, కొంతమంది చాలా లేటుగా స్కూళ్ళలో చేరడం వల్ల వారు స్కూలింగ్ పూర్తిచేసుకునే సరికి వారికి ఓటుహక్కు వచ్చేస్తుంది. పదోతరగతిలో గీత అనే అమ్మాయుంది. తను నాకన్నా కేవలం ఐదేళ్ళు చిన్నది. వీళ్ళంతా చనువిస్తే చంకెక్కే రకాలు. కాస్త జాగ్రత్తగా ఉండండి. సరేనా!
వింటున్న శిరీష్ మనసు ఉరకలేస్తుంది. కానీ, తన ముఖంలో ఏ భావం కనపడనీయక అంజలితో, "OK, ప్రిన్సిపాల్*గారు. ఇక ఉంటానండీ!" అని అన్నాడు.
అంజలి: ప్లీజ్..! అలా అనకండి.
శిరీష్: (కన్ను కొడుతూ) అలాగే అంజూ.! Sorry ma'am.
అంజలి ముసిముసిగా నవ్వింది.
అంజలి: పదండి, స్కూలంతా ఓ రౌండేద్దాం.
"K."
అంజలి శిరీష్ ని క్లాస్ రూంలకు తీసుకెళ్ళి అక్కడి టీచర్లకు పరిచయం చేసింది. అలా వెళ్తుండగా ఓ క్లాస్ రూమ్ తలుపు దగ్గర ఇద్దరమ్మాయిలు మోకాళ్ళపై నిల్చొని ఉన్నారు. వారిద్దరి తలలమీద పుస్తకాలు పెట్టి ఉన్నాయి. శిరీష్ తలుపు దగ్గరకు రాగానే వాళ్ళు తలెత్తి చూసారు. అంతే, వారి తలమీదున్న పుస్తకాలు పడడం, వెంటనే ఒకావిడ వచ్చి వాళ్ళ పిర్రలమీద బెత్తంతో సురుక్కుమనిపించడం జరిగిపోయింది. శిరీష్ అంజలితో ఎందుకు వీళ్ళకీ పనిష్మెంట్ ఇచ్చారని అడిగాడు. అంజలి ఆ క్లాసులోకి అడుగుపెట్టి, "ఏంటి మీనాక్షిగారు, ఏం చేసారు వీళ్ళు?" అనడిగింది.
"పాఠం వినకుండా వెనకజేరి గోలచేస్తన్నారు ముండకానలు. అందుకని మోకాళ్ళమీద కూర్చోమంటే సరిగ్గా కూర్చోకుండా గుద్దూపుకుంటూ తిరుగుతున్నారు లంజలు. అవునూ. ఇతనెవడో?" అంది శిరీష్ ని కొరకొరా చూస్తూ.
అంజలి శిరీష్ ని మీనాక్షీ మేడంకి పరిచయం చేసింది.
"ఈవిడ సోషల్ టీచ్ చేస్తారు."
శిరీష్ మీనాక్షి మేడం మాటతీరుకి ఒక్కసారిగా అదిరిపోయి అంజలివైపు చూసాడు. కానీ అంజలి అక్కడ ఏం మాట్లాడకుండా శిరీష్ ని ప్లే గ్రౌండుకు తీసుకెళ్ళి, "మీనాక్షి దేవిగారిది ఈ ఊరిలో పెద్ద కుటుంబం. జమీందారీ వంశం. ఆమె మామగారు ఈ ఊరికి సర్పంచ్. అందుకే ఆమె ఎవ్వరినీ లెక్కచేయదు. ఈవిడ తప్ప మిగతా టీచర్లందరూ మంచిగా ఉంటారులేండి," అంది.
అప్పుడే లంచ్ బెల్ కొట్టడంతో అంజలి శిరీష్ ని స్టాఫ్ రూముకు తీసుకెళ్ళి మిగతా టీచర్లందరికీ పరిచయం చేసింది.
భోజనాలయ్యాక శిరీష్ ఇందాక చూడని క్లాసులు చూస్తానని అబద్ధం చెప్పి అమ్మాయిలకోసం తన వేటను మొదలెట్టాడు.
★★★
అలా తిరుగుతూ తిరుగుతూ పదో తరగతి గదిలోకి వెళ్ళాడు. లంచ్ టైమ్ కావడంతో అక్కడ ఇద్దరమ్మాయిలే ఉన్నారు. వారిలో ఓ అమ్మాయి చాలా అందంగా, ఇంతకుముందు ఎక్కడో చూసిన ముఖంలా అనిపించింది. తెల్లగా మెరిసిపోతూ అప్సరసలా ఉంది. శిరీష్ ఆమెనలా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఇంతలో ఆ అమ్మాయి శిరీష్ ని చూసి, "ఏయ్! ఎవరు నువ్వు. ఇక్కెడికెలా వచ్చావ్?" అని అడిగింది.
శిరీష్ నవ్వుతూ, "నడిచి. నీ పేరేంటి?" అన్నాడు.
"ఏఁ. పెళ్ళి చేసుకుంటావా!" అంది ఎగతాళిగా. శిరీష్ తన జేబులో చేతులు పెట్టుకొని నిల్చున్నాడు.
"ఏంటీ, పెద్ద హీరోలా ఫోజుకొడుతున్నావ్.! మర్యాదగా బయటకి పోతావా. లేకపోతే ప్రిన్సి-"
అప్పుడే వాణీ, మరో అమ్మాయి ఆ క్లాస్ రూమ్లోకి వచ్చారు. "అక్కా. ఏం చేస్తున్నా- ..ఓహ్. గ్-గుడ్ ఆఫ్టర్నూన్, సార్!" అంది వాణీ శిరీష్ ని చూసి.
"స్-స్సార్. ఏంటే!"
"అక్కా..! ఈయనే మన కొత్త సైన్స్ టీచర్," అంది వాణీ ఆ అమ్మాయితో.
ఆ మాట వినగానే ఆ అమ్మాయి మొహం పాలిపోయింది. సిగ్గుతో తల దించుకుంది.
కానీ శిరీష్ వదిలితేగా! "ఇంతకీ మీ పేరేమిటో చెప్పలేదు," అన్నాడు.
"స-స్.స్సా-ర్-రీ. స్సార్!" అంది ఆ అమ్మాయి కంగారుగా.
ఆమెను ఆటపట్టించడానికి "స్-స్సారీ.స్సార్! Hmmm.చాలా బాగుంది మీ పేరు," అని అన్నాడు శిరీష్.

బెల్ మోగడంతో నవ్వుకుంటూ బయటకు వెళ్ళపోయాడు.లతకి ఏం చెయ్యాలో పాలుపోవడంలేదు. అతను సార్ అని తెలీక ఇష్టమొచ్చినట్లు వాగేసింది. సార్ తనను క్షమిస్తారా? మామూలుగా తను అందరినీ గౌరవిస్తుంది, తెలివైనది కూడా..! కానీ, కాస్త తొందరగా మాటతూలే రకం. అదికూడా ఈ ఊరి కుర్రాళ్ళ వల్లే వచ్చింది. రోజూ వాళ్ళు తన వెంటపడి ఏడిపించడంతో తను నోటికి పనిచెప్పడం మొదలెట్టింది. అదే ఇప్పుడు తన కొంప ముంచుతుందని అనుకోలేదు.
అయినా ఆ కుర్రాళ్ళ తప్పేంవుంది. ఇంతందం కళ్ళముందు వెళ్తుంటే చూడనివాడు మనిషే కాదు. ఇంకో మూణ్ణెల్లలో లతకు పద్దెనిమిదేళ్ళు వస్తాయ్. తను నడుస్తున్నప్పుడు వెనుక వయ్యారంగా ఊగుతూ తన పిరుదులను తాకే జడ. ముందుండే మామిడిపళ్ళ ద్వయం. వారిని రా. రమ్మని పలుస్తున్నట్టుగా ఉంటాయి.
★★★
నేహా: లతా, ఏమైందిప్పుడు.! నువ్వేం కావాలని అలా అనలేదు కదా. ఏదో అలా జరిగిపోయింది. సార్ మాటలను బట్టీ చూస్తే ఆయనసలు పట్టించుకున్నట్టే లేదు. నువ్వు కూడా వదిలేయ్.
లత మొహం చూస్తే ఆ విషయాన్ని అంత తొందరగా మర్చిపోయేలా లేదు. కానీ,పైకి మాత్రం, "సరేలే!" అనేసింది.
నేహా: ఓ విషయం చెప్పవే లతా..! మన సార్ నిజంగా సినిమా హీరోలా ఉన్నాడు కదా. అచ్చుం 'మిర్చీ'లో ప్రభాస్ లాగ. భలే ఉన్నాడే! ఇందాక నువ్వు అతన్ని తిడుతుంటే నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. అతను ఊఁ. అనాలేగానీ సిగ్గులేకుండా అతనితో ఉండిపోతానే. ఏమంటావ్!
లత: నిజంగా నీకు సిగ్గులేదే! సార్ గురించి ఎవరైనా అలా అనుకుంటారా?
నేహా: నాకు ముందు తెలుసేంటి అతను సార్ అని. ఇదంతా అతను క్లాసులోకి వచ్చినప్పుడు నాకనిపించింది.
లత: చూడు. న్..నాముందు అబ్బాయిల గురించి మాటలాడొద్దని చెప్పానా. అందరు మగాళ్ళు వెధవలే.!
నేహా: (అమాయకంగా ఫేస్ పెట్టి) అంటే సార్ కూడా-?
లత: నేను చెప్పేది స్సార్ గురించి కాదు! అది నీక్కూడా తెలుసు.
నేహా: అయితే సార్ స్మార్టుగా ఉన్నారని ఒప్పుకున్నట్లేనా!
లత: ఇక చాలు. ఆపు.
నేహా: అది కాదే.!
లత: నోర్మూసేయ్.!
అంటూ తన చేతిలో ఉన్న పుస్తకంతో నేహా తలపై ఒక్కటిచ్చింది.
ఎంత వద్దనుకున్నా లత ఆలోచనలన్నీ శిరీష్ చుట్డూ తిరుగుతున్నాయి. అతను తనని క్షమించాలంటే ఏం చేయాలి.?
ఈలోగా హిస్టరీ పిరియడ్ మొదలైంది. మీనాక్షి దేవిగారు వచ్చి, "హోమ్ వర్కులు తీసి చూపించండి," అని గర్జించింది.
అందరూ చేసారు.ఒకరు తప్ప.! జాహ్వి. పాపం బుక్కుని ఇంట్లో మర్చిపోయింది.
"ఏమే లంజ! హోమ్ వర్కు మర్చిపోయానంటే వదిలేస్తాననుకున్నావా! వెళ్ళి మోకాళ్ళమీద నిల్చొని హోమ్ వర్కుని పదిసార్లు వ్రాయ్! పో."
జాహ్వి వణికిపోతూ, "మేడమ్.. ఇప్పుడే ఇంటికెళ్ళి తెచ్చేస్తాను," అని అంది.
"ముడ్డి మూసుకో! ఇప్పుడెవరితో కులకడానికి ఇంటికి పోతానంటున్నావ్?" అని ఉరిమింది.
అప్పుడే ప్యూన్ వచ్చి, "మీలో ఎవరి దగ్గరలో అయినా ఇల్లు ఖాళీ ఉంటే తనకు తెలియజేయమని ప్రిన్సిపాల్ గారు అన్నారు. కొత్తగా వచ్చిన మాస్టారుగారి కోసమట!" అని చెప్పాడు.మీనాక్షి : రేయ్! వెళ్ళి ఆవిడగారితో చెప్పు, మాస్టారుగారు మా బంగళాలో ఉంటారని. అంతపెద్ద బంగళా ఉండగా ఇంకెక్కడో ఎందుకు? వెళ్ళు.. ఆగాగు. నేనూ వస్తాను. నౌకరుకు చెప్పి ఓ గది శుబ్రం చేయించాలి. పద.
అంటూ ఆఫీస్ రూమ్ వైపు నడిచింది.
★★★
# మీనాక్షి దేవి గారి గురించి మరికొంత.
>>> ఆమెకు 38 ఏళ్ళుంటాయి. బలమైన శరీరం ఆమె సొంతం. ఇంకా commanding వాయిస్. తన మాట నెగ్గకపోయినా, తనకెవరు ఎదురెళ్ళినా ఆమె సహించలేదు. ఏమైనా అయితే చూడ్డానికి మామగారున్నారని మేడంగారి ధీమా!
>>> మీనాక్షి దేవిగారికి ఓ కూతురుంది. పేరు సరిత. వయసు పద్నాలుగేళ్ళే అయినా. మహా దూల లంజ. ఇప్పటికే చాలామందితో వేయించుకుంది. ప్రస్తుతం ఆ స్కూళ్ళో తొమ్మిదో తరగతి చదువుతోంది.
★★★
మీనాక్షీ మేడం అలా వెళ్ళగానే
నేహా: అవునే లతా! మీ చిన్నానగారి ఇంటి డాబామీద రెండు గదులు ఖాళీగా ఉన్నాయనుకుంటాను. మన సారుని మీ యింట్లో ఉండమని నువ్వడగవచ్చుగా!
లత: అడగచ్చనుకో. కానీ-
నేహా: కానీ గీనీ లేదే! ఈవిడగారింట్లో సార్ లాంటివారు ఇమడలేరు. అందుకే నువ్వోసారి అడుగు. లేట్ చేస్తే సార్ పరిస్థితి కుడితిలో పడ్డ ఎలకలా అయిపోద్ది.
లత: ఈ మాటలేంటే బాబు. అయినా. బాబాయ్ ఒప్పుకోవాలిగా..!
నేహా: ఆయన్ని తర్వాత ఒప్పిద్దాంగానీ, ముందు పద! సార్ ఎక్కడున్నారో వెతుకుదాం. లే.. త్వరగా. ఇలా చేస్తే ఆయనకూడా నిన్ను క్షమించేస్తారులే!

నేహా లతని ఓ బొమ్మలా ఈడ్చుకుంటూ ఒక్కో క్లాసూ వెదకసాగింది. ఇక లత తన ఆలోచనలో తానుంది. ఇలాగైనా సార్ తనని క్షమిస్తారా? ఒకవేళ సార్ ఒప్పుకున్నా బాబాయ్ ఒప్పుకోకపోతే! అలా వాళ్ళు వెదుకుతూ 8th క్లాసుకి వచ్చేసరికి శిరీష్ పాఠం చెప్తూ కనిపించాడు. తలుపు దగ్గర వాళ్ళను చూసి శిరీష్ కుర్చీలోంచి లేచి వెళ్ళి లతతో, "ఇందాక మీపేరేదో చెప్పారండీ," అన్నాడు.
లత పెదవులు కదులుతున్నాయిగానీ ఏం వినబడలేదు.
నేహా లత చెయ్యి వదిలేసి శిరీష్ తో, "సార్.. మీకు ఇష్టమైతే వాళ్ళ చిన్నానగారింట్లో అద్దెకి ఉండొచ్చని అడగడానికి తను వచ్చింది. చెప్పవే!"
క్లాసునుంచి బయటకు వచ్చి వింటున్న వాణీ, "అవును సార్! మీరు మాయింట్లోనే ఉండాలి," అంది ముద్దుగా.
శిరీష్ వాణీని చూసి, "నీకూ తనకీ కనెక్షన్ ఏంటి?" అనడిగాడు.
వాణీ: తను మా లతక్క.
శిరీష్: అయితే!
వాణీ ఊరుకుండిపోయింది. ఇక్కడినుంచీ explain చేసే బాధ్యత నేహా తీసుకుంది.
"సార్, లతని వాళ్ళ చిన్నానగారే పెంచారు. వారి సొంతకూతురు ఈ వాణీ. లత అమ్మా నాన్నా తన చిన్నప్పుడే చనిపోయారు, అందుకే-"
★★★
శిరీష్ కి ఆ అమ్మాయిని చూడగానే ఎక్కడో చూసినట్టుగా ఎందుకనిపించిందో ఇప్పుడర్ధమైంది. వాణీ అచ్చంగా వాళ్ళ అక్కలాగే ఉంది. కాకపోతే కాస్త చిన్నగా. కానీ ఒకటి - ఇద్దరూ ఇద్దరే!
★★★
శిరీష్: ఆ. చాలు చాలు. చెప్పింది చాలు. నేనూ ఇందాకటినుంచి అనుకుంటున్నాను ఇద్దరూ ఒకేలా ఉన్నారేంటా అని. సరే పిల్లలు, స్కూల్ అయిపోయాక అందరం మీ ఇంటికెళ్దాం.
లత: కానీ. సార్!
శిరీష్: ఏంటి. కానీ!
లత: అదీ. బాబాయిని ఇంకా అడగలే-



కానీ వాణీ మధ్యలో కల్పించుకొని,"ఏం అక్కర్లేదు, సార్. మీరొచ్చేయండి. నాన్నని నేనొప్పిస్తాను."
శిరీష్ వాణీ బుగ్గను నిమిరి, "తప్పు, అలా చేయకూడదు. మీ అమ్మానాన్నలు మనస్పూర్తిగా ఒప్పుకున్నాకే నేను అక్కడికి వస్తాను. సరేనా!" అని చెప్పాడు.
వాణీ: ఓకే సార్, Thank you.
★★★
ఆరోజు లాస్ట్ బెల్ కొట్టగానే శిరీష్ తిన్నగా ఆఫీస్ రూం చేరుకున్నాడు. అంజలి దేనిగురించో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తూవుంది."May I come in, ma'am?" అంటూ అంజలి ముఖంలో కలవరాన్ని గమనించాడు.
అంజలి: ఆ. రండి, శిరీష్.
శిరీష్: ఏమైంది. దేనిగురించి అంతలా ఆలోచిస్తున్నారు?
అంజలి: ఇందాక మీనాక్షి మేడం వచ్చారు. మీరు వాళ్ళ బంగళాలోనే ఉండాలని గట్టిగా చెప్పి వెళ్ళారు. కానీ, నాకు ఇష్టంలేదు. ఆవిడని స్కూళ్ళో భరించడమే కష్టం, అలాంటిది వాళ్ళింట్లో ఉండటమంటే సాక్షాత్తు నరకంలో అడుగుపెట్టడమే!
శిరీష్: అయితే కుదరదని చెప్పేయండీ, దానికంత ఆలోచనెందుకు!
అంజలి: కానీ, మీరుండటానికి ఇల్లేమీ దొరకలేదు కదా?
శిరీష్: దాందేముంది! మీ ఇంటికొచ్చేస్తాను.
అంజలి: అబ్బా! మళ్ళీ అదే మాట.అది కుదరదని చెప్పాను కదా! ఒకవేళ నేనొంటరిగా కాకుండా నాకో ఫ్యామిలీ ఉండుంటే పరిస్థితి వేరేలా ఉండేది.
శిరీష్: ఇంతకూ మీరుండేదెక్కడ?
అంజలి: అదుగో! ఎదురుగా రోడ్డుకు అటువైపు నీలం రంగు డాబాయిల్లు ఉందే. అదే. అక్కడ కింద పోర్షనులో ఉంటున్నాను. (అని కిటికీలోంచి చూపించింది)
శిరీష్: ఓహో. దగ్గరే.! అయినా నా గురించిన టెన్షనేం వద్దు. ఈ రాత్రికి కాకినాడలో ఉన్న నా ఫ్రెండ్ దగ్గర ఉంటాను. రేపెలాగూ ఓ ఇల్లు దొరికేలావుంది.
అంజలి: అవునా. ఎవరిల్లు?
శిరీష్: (ఆలోచిస్తున్నట్టుగా నటిస్తూ) ఎవరో. లతా అని తెన్త్ క్లాసు స్టూడెంట్. వాళ్ళ బాబాయిగారి ఇల్లంటా!
మధ్యాహ్నం కళ్ళతోనే ఆమెను తడిమేసి ఇప్పుడు ఎవరో . లత అంట!
అంజలి: ఓహ్.! వాళ్ళా.? చాలా మంచివారు. నేను వచ్చిన కొత్తల్లో వాళ్ళింట్లో ఉండమని తెగ బతిమాలారు. ఇల్లు కూడా పెద్దది. చాలా సౌకర్యంగా ఉంటుంది. మీరుండటానికి వాళ్ళు కచ్చితంగా ఒప్పుకుంటారు.
శిరీష్: ఒకవేళ మనిద్దరం ఉండటానికి వాళ్ళు ఒప్పుకుం-
ఈలోగా మిగతా స్టాఫ్ రావడంతో శిరీష్ రిజిస్టర్లో సంతకంపెట్టి అక్కడినుంచి వచ్చేసాడు.
లత ఇంటికి వెళ్తూ విచిత్రమైన expressionతో తనని పదే పదే చూడటం శిరీష్ గమనించాడు.
★★★
రాత్రి ఎనిమిది గంటలయ్యింది. అంజలి చాలా సేపటినుంచీ మంచం మీద దొర్లుతుంది. సాధారణంగా ఈ ఊరిలో అందరిలాగే ఎనిమిది-ఎనమిదిన్నర గంటలకు నిద్రపోవడం అంజలికి అలవాటైంది. కానీ, ఈ వేళెందుకో శిరీష్ తెగ గుర్తొస్తున్నాడు. గత 27 ఏళ్ళుగా ఇలా తనకెప్పుడూ అనిపించలేదు. మొదటిసారి తన మనసు తనువు ఓ మగాడి సాంగత్యం కోరుకుంటోంది. తొలిసారి ఒంటరిగా ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగిందామెకు. శిరీష్ కి మూడుపదులు దాటినా అస్సలు అలా అనిపించలేదు. Young 'n' Energitic! అంజలికి తన మొదటి సెక్స్ చాలా thrillingగా ఇంకా adventurousగా అయినట్లు అనిపించింది.
దానిగురించి ఆలోచిస్తేనే ఒళ్ళంతా సెగ మొదలైంది. అతన్ని ఫోన్ నెంబరు అడగాల్సింది. ఈ వేడి తగ్గేదెలా! బట్టలు భారంగా తోచాయి. అన్నిటినీ తీసేసి బాత్రూమ్లోకి నగ్నంగా వెళ్ళింది. వొంటిమీద నీళ్ళుపడితేనైనా వేడి తగ్గుతుందేమోనని నీళ్ళు పోసుకుంది. కానీ నీళ్ళు తగిలితే అంతకంతకూ తాపం పెరుగుతుందేగానీ తగ్గడం లేదు. ఓ ఇరవై నిముషాలు స్నానం ముగించి అలాగే బయటకు వచ్చి అద్దం ముందు నిల్చుంది. తడిచివున్న తన ఎత్తులు మరింత నిండుగా కనిపిస్తున్నాయ్, వాటిమీద నిక్కబొడుచుకన్న చన్ను మొనలను చూస్తే శిరీష్ వాటిని లాగి వదిలినప్పుడు కల్గిన అనుభూతి గుర్తొచ్చి సిగ్గుగా అనిపించింది. సైడుకు తిరిగి తన పిరుదులను చూసింది. శిరీష్ కి ఇవి బాగా నచ్చినట్టున్నాయ్.! తెగ పిసికాడు. తన పువ్వు దగ్గర తడిగా ఉంది. ఎవరూ చూడటంలేదని తెలిసినా దాన్ని తాకడానికి సంశయించింది. ఇదిప్పుడు శిరీష్ సొత్తు. మెల్లగా ఆ ప్రదేశాన్ని ఒత్తింది. ఆహ్. మత్తుగా ఓసారి మూల్గింది. అద్దంలోంచి శిరీష్ బేగ్ కనిపించింది. సాయంత్రం తన ఆఫీసులో బేగ్*ని మర్చిపోయి హడావుడిగా వెళ్ళిపోయాడు. వెంటనే వెళ్ళి ఆ బేగ్ తెరిచి అతని ఫోన్ నెంబర్ కోసం వెదకసాగింది. ఓ డైరీ మొదటిపేజులో ఓ ఫోన్ నెంబర్ దొరికితే దానికి డయల్ చేసింది.
"హలో! ఎవరూ.?"
"శిరీష్.?"
"ఆ. అవును, నేనే. మీరు?"
"నేనే."
"నేనే అంటే. ఎవరు మాట్లాడేది?"
"శిరీష్.! నేను. అంజలి."
"Oh .! Sorry, Ma'am, మీకు.. నా నెంబ్-"
"అదంతా తర్వాత, నీకిప్పుడు ఇక్కడికి రావడం కుదురుతుందా?"
"ఏఁ. ఏమైంది?" అన్నాడు కాస్త కంగారుగా.
"నేనిక్కడ చచ్చిపోయేలా ఉన్నాను. ప్లీజ్ తొరగా రా!"
శిరీష్ కి అంజలి మాటల్లో ఆంతర్యం బోధపడింది. గత రాత్రి తను రగిలించిన మంటలో అంజలి కాలిపోతోంది. ఆ మంటల్ని చల్లార్చాల్సిన బాధ్యత తనదేగా మరి!
"ఓకే, ma'am. I'll be there in an hour!" అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
అంజలి ఆనందపారవస్యంతో తన ఫోనుని ముద్దాడింది. కబర్డ్ నుంచి జిప్ గౌన్ తీసి వేసుకుంది. గౌన్ మాత్రమే.! తన చెలికాడి కోసం అందంగా తయారవడానికి డ్రెసింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుంది. కానీ అతని ముందు ఎలా కనిపిస్తే బాగుంటుందో తనకు అర్ధంకాలేదు. చివరికి ఆ ఆలోచనను విరమించుకొని కిటికీ దగ్గరకు వెళ్ళి నిలబడింది. ఓ 40-45 నిమిషాల తర్వాత ఓ బండి వచ్చిన శబ్దం విని అటు తిరిగి చూసింది. ఓ సిల్వర్ కలర్ కార్ వచ్చి స్కూల్ ముందు ఆగింది.


Related Posts:

[*][*][*][*][*]