காதல் விளையாட்டு - ஆண் ஓரின சேர்கை - இறுதி பகுதி

//8coins.ru காதல் விளையாட்டு - ஆண் ஓரின சேர்கை - இறுதி பகுதி

இரண்டு
வாரங்கள் கழித்து, ஒரு நாள், நல்ல மழை பெய்து கொண்டிருந்த போது, அந்த கார்
ஆளரவமில்லாத அந்த சாலையில் மெதுவாக வந்து கொண்டிருந்தது. நாம் சற்று உற்று
பார்த்தால் அது விக்ரமின் கார். விக்ரமும் செழியனும் தங்கள் தேனிலவிற்காக,
மூணாறு வந்திருந்தனர். அவர்களுக்கு தேனிலவு பயணத்தை ஏற்பாடு செய்து, அறை
ஏற்பாடு செய்து கொடுத்தது, வேறு யாருமில்லை. சித்தார்த் தான். விக்ரம்,
இன்னும் செழியனோடு உடலுறவு கொள்ள அவசரப்படவில்லை.

செழியன் தன் மீது
படிந்துள்ள களங்கத்தைக் களைந்துவிடத் துடித்துக் கொண்டிருந்தான். அதற்கு
ஒரே வழி என அவன் நினைத்தது ஒரு தூய உள்ளம் தன்னை ஏற்றுக் கொள்வது தான்.
அவ்வாறு தூய உள்ளம் கொண்ட விக்ரம் தன்னை ஏற்றுக் கொண்டதும் அவன் அடைந்த
மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை. இப்போது அந்த தூய உள்ளம் கொண்ட தனக்கு மட்டுமே
சொந்தமான விக்ரமிற்கு, தன்னையே சொந்தமாக்க அவன் உள்ளம் துடித்துக்
கொண்டிருந்தது. அவன் உடலளவிலும், உள்ளத்தளவிலும் ஆயத்தமாக இருந்தான். மாலையின்
வீழ்ச்சியில், காம நோய் தாக்கி அழிக்காத நெஞ்சங்களே இல்லை.

விக்ரமும்
செழியனும் விதிவிலக்கா என்ன.? விக்ரமின் காம நோய்க்கு மருந்து செழியன்
தான். செழியனோ இன்னும் குளியல் தொட்டியின் இளஞ்சூடான நீரில் மூழ்கி
இருந்தான். அவன் உடல் தூய்மையாக மாறியிருக்க வேண்டியது கட்டாயம் என
நினைத்தான். அவன் உள்ளமோ, விக்ரமோடு சேரப்போகும் அந்த நொடிகளை நினைத்து
விரகதாகத்தில் தவித்தது. இவன் நிலை இப்படியெனின், வெளியில், கட்டிலின் மீது
அமர்ந்திருந்த விக்ரமின் நெஞ்சம் அவன் மார்புக்கூட்டை பிளந்து கொண்டு
துடித்தது. அவன் இன்னும் உடலால் தன் கன்னித்தன்மை நீங்காதவன். யாரையும்
அவன் தொட்டதும் இல்லை. அவன் மிகையளவாய் செய்தது செழியனை முத்தமிட்டது
மட்டுமே. அவன் கை, கால்கள் உதறல் எடுத்தன. யாவருக்குமிருக்கும் அந்த
முதலிரவு அச்சம் அவனுக்கும் இருந்தது. குளியலறையின் கதவுகள் திறந்து கொண்டன. விக்ரம், தரையைப் பார்த்த வண்ணம் இருந்தான். "விக்ரம்.."

செழியனின் மெல்லிய குரல். அந்தக் குரலே இத்துணை கவர்ச்சியாய் இருக்கிறதே.
விக்ரம் மெதுவாய் தலையை நிமிர்த்திப் பார்த்தான். உடல் முழுதும்
வியர்த்தான். செழியன் அங்கே பிறந்த மேனியாய் நீர் சொட்ட சொட்ட
நின்றிருந்தான். விக்ரமின் வாய் பிளந்தது. ஒரு ஆடவன் இவ்வளவு அழகாய் இருக்க
இயலுமா என்ன.! விக்ரம் தன்னையும் மீறி எழுந்து நின்றான். எழுந்து நின்றது
அவன் மட்டும் அல்ல என்பது அவன் இடுப்புக் கீழே பார்த்ததும் தெரிந்தது.

விக்ரம் மெதுவாய் முன்னேறிச் சென்றான். அவன் உடல் உள்ளம் எல்லாமே
சிலிர்த்தது. செழியன் நாணத்தால் முகம் சிவந்து உடல் முழுதும் சிவந்து தலை
கவிழ்ந்து நின்றிருந்தான். விக்ரமின் கைகள் அவன் முகத்தை ஏந்தின. செழியனின்
விழிகள் மூடின. அவன் தன் மூடிய விழிகளால் விக்ரமை ஏறிட்டான். விக்ரம் சில
நொடிகள் அந்த அழகிய முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். அந்த
செவ்விதழ்கள் இரண்டும் என்னை எடுத்துக் கொள் என்பது போல் அவனைக் கெஞ்சின.
விக்ரம் மெதுவாய், மிக மெதுவாய் செழியனின் இதழ்களைச் சுவைத்தான்.
சுவைத்தான். சுவைத்துக் கொண்டே இருந்தான்..

செழியன்
அப்படியே அடங்கிக் கிடந்தான். விக்ரம் அப்படியே செழியனை கைகளாக் ஏந்தி
தூக்கினான். கட்டிலில் மெதுவாக ஒரு மலர் மாலையைப் போல் கிடத்தினான்.
எவ்வளவு மென்மையாகக் கையாள்கிறான். அவன் கையாளும் விதத்திலேயே காதல் பொங்கி
வழிந்தது. பின்னர் விக்ரம் தன் உடைகள் ஒவ்வொன்றாய் களைந்தான். செழியன் தன்
காதலனின் தன் கை பிடித்த தனக்கு வாழ்வளித்த கடவுளின் உடலழகை தன் விழிகளால்
பருகினான். விக்ரமின் ஆண்மை ததும்பும் தோற்றம் செழியனை உவகை கொள்ளச்
செய்தது. செழியனின் உடல் மீது விக்ரம் படர்ந்தான். மெல்ல மெல்ல, ஒரு
கரைமீது நுரைகொண்ட திரை வந்து படர்தல் போல, அவனை ஆட்கொண்டான். செழியனின்
உடல் சிலிர்த்தது. தன் கழுத்தில் வெப்பமாய் மூச்சு விடும் தன் காதலனின்
கைகளை இறுகப்பற்றிக் கொண்டான். "விக்ரம்.

என்ன உனக்கு கொடுக்கறதுல எனக்கு எவ்வளவு சந்தோஷம் தெரியுமா.? என்ன முழுசா
எடுத்துக்க விக்ரம். இனிமே நான் உனக்கு தான் உனக்கு மட்டும் தான்." செழியன்
சொன்னான். அவன் விழிகள் கலங்கி நீர்த்துளிகள் சிந்தின.
விக்ரம்

செழியனின் கன்னங்களில் தன் இதழால் வருடி அவனை அமைதிப்படுத்தினான். பின்
மெல்ல நுனி நாவால் செழியனின் கண்களைத் துடைத்தான். தன் நாசியால் செழியனின்
நாசியை சீண்டினான். இதழால் அவன் இதழை இழைத்தான். தன் நாவால் அவன் பற்களை
எண்ணினான். அவன் கைகளோ செழியனின் உடல் முழுதும் மென்மையாய் கோலமிட்டன.
மெதுவாய், மிக மெதுவாய், செழியனின் இடையை பிடித்து பிசைந்தான் விக்ரம்.
செழியனின் மென்மையான வழுவழுப்பான மார்பில் தன் முகத்தைத் தேய்த்துக்
கொண்டு, இதழால் ஈரப்படுத்தி அவனுக்கு குளிர்ச்சியை உண்டாக்கினான். அவன்
ஆண்முலைகளை தன் நாவால் தடவி தடவி செழியனுக்கு சிலிர்ப்பைக் கொடுத்தான்.
செழியனின் உடலில் சிறு புண்ணும் ஏற்படாமல் தன் பற்களை பார்த்துப்
பார்த்துப் பயன்படுத்தினான். தன் கைகளை மிக மென்மையாக செழியனுக்கு
வலிக்காமல் பயன்படுத்தினான். அவனுடைய நாசி இப்போது செழியனின் அகன்ற
அல்குல்களை அடைந்திருந்தது. அங்கே செழியனின் மணம். ஒரு இனிய ஆண்வாசம். அதை
முகர்ந்து முகர்ந்து இன்ப போதையில் மயங்கினான் விக்ரம்.

செழியனோ
தன் இடை நோக எழுந்திருக்க முயன்று விக்ரமின் இதழ் விளையாடும் காதல்
விளையாட்டுக்கெல்லாம் வளைந்து, அவன் தன்னை சுவைக்கும் திறனை அதன் சுகத்தின்
எல்லையை தேடித்தேடி களைத்துப் போனான். இறுதி வரை தன்னால் அவன் ஆளுமையைத்
தோற்கடிக்க இயலாதென அப்படியே இருந்துவிட்டான் அடிமையாய் அடங்கி. விக்ரமின்
இதழ்களோ, சிறுவன் குச்சி ஐஸை சுவைப்பது போல, செழியனின் உடல் முழுதையும்
சுவைத்தன. செழியனின் கண்கள் செருகிக் கொண்டு அவன் நா குழறியது. அவன்
மூச்சுக்காற்று படபடப்பானது. அவன் உடல் உதறியது. விக்ரம் விடுவதாய் இல்லை.
இன்பம். இன்பம். எங்கும் இன்பம். விக்ரமின் ஆண்மையின் எழுச்சி செழியனின்
உடலுக்குள் பாய்ந்தது. செழியன் சிறிதாய் வலியில் தன் பற்களால் கீழுதட்டைக்
கடிக்க, விக்ரமின் பற்கள் உதவிக்கு வந்தன உரிமையோடு.

முன்னும் பின்னுமாய்
ஒரு போராட்டம். உள்ளும் வெளியுமாய் ஒரு உரசல். மின்னோட்டம் பாய்ந்து
கொண்டிருந்த அந்த இரு உடல்களும் கலவிப் பெரும்பசியில் கடுமையாய் உழன்று
இப்போது காணக்கிடைக்கா காமதேனு தந்த அறுசுவை விருந்தை அள்ளி அள்ளி
அருந்திக் கொண்டிருந்தன. சொற்கள் இல்லை அங்கே. புற்கள் கூட இடைநுழைய இயலாத
நெருக்கம் அந்த இரு உடல்களுக்கும். விக்ரம் புணர்ந்தான். மென்மையாய், அதே
சமயம் சற்று அழுத்தமாய்ப் புணர்ந்தான். செழியன் இழந்தான். தன்னை இழந்தான்.
இதோ அந்த இறுதிக்காட்சி, விக்ரமின் விலா எலும்புகளில் துவங்கி ஒரு உணர்ச்சி
மிகுந்த அழுத்தம் பரவி அந்த இன்ப வெடிப்பு நிகழ்ந்த நேரம், விக்ரமின்
வாயிலிருந்து வந்த ஒரே சொல். செழியன். என்பது தான்.

- சுபம்

Comments

comments