ఒక జంట కలిసిన తరుణాన 4

//8coins.ru telugu sex stories జానకిని వాసంతి తనగదిలోకి తీసుకెళ్ళింది.

"అల్లరిచేస్తున్నావుటఏమిటి?" అంది జానకి కుర్చీలో కూర్చుంటూ.

"అల్లరా! ఛా.ఛా.మహా బుద్దిమంతురాలిలాగా మసులుతున్నాను" బుద్దిమంతురాలిలాగా ముఖంపెట్టి అంది వాసంతి.

మరి అమ్మ అలా అంది.?

అంటుందంటుంది. అమ్మకేం పనిలేదు. ఇది పెళ్ళిచూపులో పెళ్ళో నాకేం అర్ధంకావటంలేదు. నానా ఆర్భాటం చేస్తున్నది. మామయ్య చెప్పాడుకదా అని ఊరుకొన్నాను లేకపోతేనా?

"ఏం చేసేదానివి?"



"ఉదయం కాలేజీకి వెళ్ళి, సాయంత్రం ఫ్రెండ్స్ తో గడిపి మొదటాట ఏ పిక్చర్ కో చెక్కేసి రాత్రి పది తర్వాత యిల్లు చేరేదాన్ని."

జానకినవ్వి 'ఆ.ఆ.అంతపనీచేస్తావ్' అని కాస్త ఆగి 'వాసంతీ! ఓ విషయం అడుగుతాను దాచకుండా చెప్పాలి. చెపుతావా?' అంది.

'నీదగ్గరా మామయ్య దగ్గర ఏందాచను, నా సంగతి తెలుసుగా అత్తయ్యా! అనుమానం ఎందుకు అడుగు.'

"నీకు పెళ్ళిచేసుకోవాలనివుందా వాసంతీ!"

జానకి అడిగే ప్రశ్న యిదనుకోలేదు వాసంతి. వెంటనే ఏంచెప్పలేక పోయింది.

"బలవంతమేంలేదు. ఇష్టమయితేనే చెప్పు వాసంతీ!"



"అహహ! అదేం లేదు అత్తయ్యా! నీ ప్రశ్న సరిగా అర్ధంకాలేదు అంతే."

"జీవితంలో పెళ్ళిచేసుకోవా? లేక ప్రస్తుతం పెళ్ళాడే వుద్దేశ్యం లేదా?"

"ఎందుకీ అనుమానం వచ్చింది అత్తయ్యా?"

"ముందు నా ప్రశ్నకు జవాబు."

"ఓ.కే' అని ఒక్కనిమిషం ఆలోచనలో మునిగిపోయింది వాసంతి. ఆ తర్వాత తలపంకించి 'నీ వుద్దేశ్యం నాకర్ధమయింది అత్తయ్యా! పెళ్ళిచూపులు వద్దన్నానని నాకు పెళ్ళి యిష్టం లేదని అనుకున్నావు. అవునా? అదేంలేదు. పెళ్ళి అంటే నా మనసు వురకలువేసి వూగిస లాడటంలేదు. అలా అని అయిష్టము లేదు. నా అభిప్రాయం అబ్బాయి అమ్మాయి చూసుకుని మాట్లాడుకుని వకరి మనసులు ఒకరికి అర్ధమయి ఏకాభిప్రాయానికొస్తే అప్పుడు పెళ్ళిచేసుకుంటే బాగుంటుంది. అది ముఖ్యమా? ఈ వెర్రి తతంగాలు ముఖ్యమా?" అంది.



జానక్కి పూర్తిగా అర్ధంకాలేదు. "అంటే?" అంది.

'ఈ యింట్లో నేనొక్కదాన్ని. నాన్నగారు సంపాదించింది వుండబట్టి ఫరవాలేదు. ఓ గుమస్తా ఉంటాడు. ఆయనకో అరడజనుమంది ఆడపిల్లలుంటారు. సంబంధంకుదరదు. బోలెడుసార్లు పెళ్ళిచూపులు చూడాల్సి వస్తుంది ఆ పిల్లలకు. పెళ్ళివారొచ్చినప్పుడల్లా కాఫీ, తిఫెన్లు, అదోదండగ, పైగా సంతలో గేదెని పరీక్షించినట్లు పిల్లని పరీక్షించడం యక్షప్రశ్నలు, తర్వాత పిల్లనచ్చలేదనో కట్నంచాలదనో కబురు, మళ్ళా కధ మొదలు. ఇప్పుడు మన ఇంట్లోనే చూడు. జాంగ్రీ, మైసూర్ పాక్, పెరుగు ఆవడలు, మిక్చర్, అరటి, యాపిలు పళ్ళు, వచ్చేవాళ్లు. పీకలదాకా మెక్కొచ్చు. వాళ్ళతాతగాడి సొమ్ములాగా, అసలువాళ్ళనని లాభం ఏముంది. ఇదంతా అమ్మ తప్పు ఇంకా క్రీంబిసికెట్లు తెప్పిద్దామా! గోల్డ్ స్పాట్ యిప్పిద్దామా! అని ఆలోచిస్తున్నది. ఇలాంటివాళ్లుంటే అలాంటివాళ్ళనని లాభం ఏముంది! ఇలాంటి సంబంధాలు ఎన్ని రావాలో ఎంత కర్చుకావాలో, హూఁ ఈతఫాకి వూరుకుంటాను. ఆపైన చస్తే పెళ్ళిచూపులకి వప్పుకోను." అంటూ ఆవేశముగా చిన్న లెక్చరిచ్చింది వాసంతి.

"ఈనాటి యువతరంలో ముందు చూపువుంది. ఆవేశం వుంది. ముందుచూపు మంచిమార్గానికి దారిఅయితే. ఆవేశం అనర్ధకానికి దారి అయితే ,ఆవేశం అనర్ధకానికి హేతువు" అనుకుంది జానకి.

"నువ్వు చెప్పిందీ నిజమే వాసంతీ! మనకీకర్చు కనిపించదు. ఓ సామన్యమైన గుమస్తా అయితే ఉప్మా కాఫేథొఇ సరిపెట్టవచ్చు. ఆవిధంగా పదిసార్లు చేయాల్సివస్తే పాపం కర్చేకదా! మొగపెళ్ళివారు దర్జాగా తిని పోతారు." అంది జానకి.

అత్తయ్య తనమాటలకి వత్తాసు పలకటంతో వాసంతికి సంతోషం కలిగింది. ఆ సంతోషం దాచుకోలేక ఆపకుండా పదినిమిషాలు మాట్లాడింది వాసంతి. పెళ్ళిచూపులతో పెళ్ళిఅయితే మనసులు కలవవంది. పెళ్ళిచూపులు కర్చుతోకూడిన అవమానపు అని అంది. కట్నం ఒక దురాచారం అంది. పెళ్ళిలో కూడా జాగ్రత్తలు బరువులు బాధ్యతలు పెళ్ళికూతురికే అంది. మగపెళ్ళివారు ఎంత పెద్దతప్పు చేసినా తప్పులేదు. ఆడపెళ్ళి వారు చిన్నతప్పుచేసినా అది చాలా పెద్దతప్పు అంది. ఇలా చాలా జానకి చాలా అంది.



వాసంతి చెప్పే అన్నిమాటలకి చిరునవ్వుతో అంగీకారంగా తల వూపింది వాసంతి వాక్ ప్రవాహం ఆగింతర్వాత. "నువ్వు చెప్పినవన్నీ అక్షరాలా నిజమే వాసంతీ! ఈ వ్యవస్తలో పాతుకుపోయిన మూఢాచారాలు ఒక్కనాటితో అంతంకావు. వ్యవస్తమారాలంటే వ్యక్తులు మారాలి. వ్యక్తులు మారాలంటే వ్యవస్తలో అవకతవకలు ఏర్పడాలి. ఇదంతా నెమ్మదిగా జరిగేవిషయం. తలవగ్గేచోట తలవగ్గుతూ ఖండించే చోట ఖండిస్తూ ముందుకు సాగుతుంటే మార్పు అదేవస్తుంది. మీ అమ్మ చిన్నతనానికి నా చిన్నతనానికి నీ చిన్నతనానికి మళ్ళీ నా పిల్లల చిన్నతనానికి పోలికేలేదు. ఆలోచిస్తే ఎంత మార్పు వచ్చిందీ తెలుస్తుంది." అంటూ తనూ బుల్లిస్పీచ్ యిచ్చింది జానకి,

"అత్తయ్య చెప్పిందాంట్లో నిజం లేకపోలేదు" అనుకుంది వాసంతి.

వాసంతి అవునన్నదానికి అవునంటూ కాదన్నదానికి కాదంటూనే సమయం చూసుకుని నచ్చచెప్పేసి నచ్చచెప్పింది జానకి.

ఆదిలక్షమ్మ కాఫీ పట్టుకురావటంతో వాళ్ళిద్దరి మధ్య మాటలాగి పోయాయి.

ఆదిలక్షమ్మ జానకి రాబోయే పెళ్ళివారి గురించి చెప్పుకుంటుంటే అయిష్టముగా వింటూ కూర్చుంది వాసంతి.

4

వచ్చిన పెళ్ళివారిని మర్యాదగా ఆహ్వానించి కుర్చీలో కూర్చోపెడుతున్నారు వెంకట్రామయ్యగారు.

గదిలోవున్న వాసంతి జానకి వాళ్ళమాటలు వింటున్నారు.



ఆదిలక్షమ్మ పరుగులాంటి నడకతో గదిలోకివచ్చింది. వచ్చినంత తొందరగానే "జానకీ! అమ్మాయిని తీసుకురా వాళ్లు తొందరపడుతున్నారు. నేను కాఫీ ఫలహారాల సంగతి చూస్తాను. వాసంతీ! ఏమిటి అలాగే వస్తావా! అవ్వ. పమిట నిండుగా కప్పుకో, తలొంచుకుని కూర్చోటం మర్చిపోకు. చూడమ్మా జానకి! నా మాటలకి అదప్పుడే ముఖం చిట్లిస్తున్నది. నువ్వన్నా జాగ్రత్తగా చెప్పి తీసుకురా." అని వెళ్ళింది.

"నా ఒళ్ళుమండి పోతున్నది," రుసరుసలాగుతూ అంది వాసంతి.