அம்மாவுக்கு ஆறுதல் 5

//8coins.ru TamilStories "உங்க அப்பா இறந்துட்டார் டா நவீ....இதைச் சொல்றதுக்குத்தான் உனக்கு காலையில இருந்து ட்ரை பண்றேன் உனக்கு கிடைக்கல...எனக்கு என்ன பண்றதுன்னு தெரியல...உடனே ஊருக்கு கிளம்பி வாடா நவீ..."அம்மா குரல் உடைந்திருந்தது...

"அம்மா எப்படிம்மா நடந்தது"- என் குரலில் பதட்டமோ அழுகையோ இருக்கவில்லை சின்ன வருத்தம் மட்டுமே...அம்மாவின் பூவையும் பொட்டையும் எடுத்துச் சென்று விட்டாரே என்று

"அதை ஏன் கேக்கறே நவீ.....நேத்து நைட், எப்பவும் போல இந்த மாமாப் பசங்க ரெண்டு பொண்ணுங்களைக் கூட்டிட்டு வந்திருக்காங்க" இவரும் நல்லா சரக்கடிச்சிட்டு அந்த ப்ளூ மாத்திரைல ஒன்னைப் போட்டிருக்கார்....அப்பவும் அவருக்கு எந்திரிக்கல (அம்மாவின் வருத்தமும், கோபமும் அவளை மறந்த நிலையம் அவள் இப்படிப் பேசியதில் இருந்தே புரிந்தது)...அதனால அவரு அந்த மாத்திரைல இன்னும் ரெண்டையும் சேத்தே போட்டிருக்கார்......அப்பவும் எந்திரிக்கலன்ன ஒடனே அந்தப் பொண்ணுங்கள கொஞ்ச நேரத்தில அனுப்பிட்டு படுத்தவர் தான்...காலைல வேலைக்காரன் போய் எழுப்பும் பொது தான் தெரிஞ்சது....என்ன பண்ணச் சொல்றே எல்லாம் என் விதி...இந்த பொண்ணுக்கு வேற 3 மாசத்துல கல்யாணம் பண்ணிடலாம்னு நெனச்சேன். இந்த மனுஷன் உயிரோட இருந்தும் கெடுத்தார். இப்ப செத்தும் கெடுத்திட்டார்" - அம்மாவின் குரல் உடைந்திருந்தது...அவர் போய் விட்டார் என்ற வருத்தத்தை விட தான் பெட்ர பிள்ளைகளின் நிலைதான் அவளுடைய வருத்தத்திற்கு காரணமாகி இருக்கு.

"சரிம்மா....நீ வருத்தப் படாதே அவர் இருக்கும் போது நீ என்ன சொகத்தக் கண்டுட்டே....இப்ப போனா மட்டும் ஏன் வருத்தப் படணும்...நான் இப்ப சென்னைல இல்ல...பேங்களூர்ல இருக்கேன். எப்படியாது பிளைட்ட பிடிச்சி வந்துடறேன்....நீ வருத்தப் படாம இரு"

"என்ன தம்பி...உன் குரல் ஒரு மாதிரி இருக்கு...உடம்புக்கு எதுவும் பிரச்சனையா"...

"அதெல்லாம்...ஒன்னும் இல்லம்மா...சரியா தூங்கலை அதான்.நான் சீக்கிரமா வந்துடறேன்" ன்னு சொல்லி விட்டு போனை கட் பண்ண்னினேன்.

நான் சோகமாகப் பேசியதைக் கண்ட ரேஷ்மியும்... என்ன எது என்று விசாரிக்க....நான் எங்க அப்பா இறந்ததைச் சொன்னேன்...எப்படி என்று கேட்க வேறு வழியில்லாமல் அவரைப் பற்றி எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிட்டு...நேற்றிரவு எப்படி இறக்க நேரிட்டது என்பதையும் சொன்னேன். அவள் எனக்காக வருத்தப் பட்டாள்.

"நவீ ஒன்னு கவனிச்சியா....நேத்து நைட்டு உங்கப்பாவும் மாத்திரை போட்ருக்கார் (வயக்ரா)...நீயும் இங்க LSD மோதல் தடவையா போட்டே. உங்கப்பா ரெண்டு பொண்ணோட இருக்க முடியாம இறந்துட்டார்....நீ இங்க மூணு பொண்ணுங்கள அவங்க வாழ் நாள் முழுக்க மறக்க முடியாத அளவுக்கு சந்தோஷப் படித்தியிருக்கே....ஏதோ கோ-இன்சிடென்ஸ் மாதிரி தெரியுதில்ல." அவளே மீண்டும் தொடர்ந்தாள்

"எல்லாம் நல்லதுக்குத் தான். உங்கம்மா தான் பாவம்....உங்கப்பாவை வச்சிக்கிட்டு...ரொம்பக் கஷ்டப் பட்டிருப்பாங்க....எந்த சொகத்தையும் அனுபவிக்கல. இனிமேலாவது அவங்கள நல்லா பாத்துக்கோ....எல்லாம் உன் கைல தான் இருக்கு... வேணுன்னா அவங்கள உன்னோடவே சென்னைக்கு கூட்டிட்டு வந்திடு "

"ஓகே ரேஷ்மி...கண்டிப்பா.... நா என்ன யோசிக்கிறேன்னா...இப்ப இருக்கிற வேலைய விட்டுரலாம்னு முடிவு பண்ணியிருக்கேன்...ஏன்னா அங்க அம்மாவும் அக்காவும் தனியா இருப்பாங்க...கொஞ்ச நாளைக்காவது அங்க இருந்தாகணும்....நிலம்...சொத்து..ரெஜிஸ்டரேஷன் அப்படின்னு நெறைய வேலை இருக்கும்....இப்ப எங்கிட்ட இன்னொரு ஆஃப்பர் லெட்டர் கூட இருக்கு அந்த கம்பெனில 3 மாசத்துக்கு அப்புறமா செந்தா போதும்."

"வேண்டாம் நவீ இந்தக் கம்பெனிலயே...இரு இங்க தான் நல்ல சம்பளம் தருவாங்க...ஒரு வருஷம் போச்சுன்னா டபுள் ஆயிடும்....எனக்கு இங்க ஒரு Regional Manager-அ தெரியும் நான் அவர் கிட்ட பேசி ஒரு 3 மாசத்துக்கு டெம்போரரி பிரேக் எடுக்கறதுக்கு பேசிப் பாக்குறேன்...அவர் என் ஹஸ்பண்டோட பெஸ்ட் friend...அவர் சொன்னா கண்டிப்பா கேப்பார்"

" நீங்க சொன்னா சரியா தான் இருக்கும். அப்படியே செய்யுங்க...ரொம்ப தேங்க்ஸ்"

" எதுக்கு தேங்க்ஸ் அது இதெல்லாம்...பெரிய வார்த்தை"....அதோடு அவளிடமிருந்து விடை பெற்று விட்டு பிளைட்டை பிடித்து ஊருக்கு புறப்பட்டேன்....

இனி ஊரில் என்ன நடந்ததுன்னு அப்புறமா உங்கள சந்திக்கும் பொது சொல்றேன்...

அது வரை Bye ..

(தொடரும்)..........................