అత్తా – అల్లుడు దెంగులాట

ఉదయం తొమ్మిది గంటలయింది. సుజాతమ్మ వంటింట్లో గిన్నెలు సర్ది హాల్లోకొచ్చింది. పది నిమిషాల క్రితమే అల్లుడు మోహన్ ఆఫీసుకెళ్లాడు. రెండు రోజుల క్రితమే ఆమె కూతురు ట్రైనింగ్ అంటూ బొంబాయెళ్లింది. మరో మూడు నెలలకు కానీ తిరిగి రాదు. ఇప్పుడు ఇంట్లో రెండేళ్ల మనవరాలు సుజిత తో కలిసి సుజాతమ్మ ఒక్కటే ఉంది.

సుజాతమ్మకి ఇద్దరు పిల్లలు. ఇద్దరూ అమ్మాయిలే. పెద్దది మంజుల, రెండవది మైధిలి. ఆమె మొగుడు కాలం చేసి పద్నాలుగేళ్లయింది. అప్పటికి సుజాతమ్మకి ముప్పై ఎనిమిదేళ్లే. పిల్లలిద్దరూ చిన్నవాళ్లే ఇంకా. అయినా మొగుడు బాగానే సంపాదించి పెట్టటంతో కష్టపడకుండా ఒక్కతే ఇద్దరికీ చదువులు చెప్పించింది.

మంజుల పెళ్లయి ఎనిమిదేళ్లయింది. తన అన్న కొడుకునే ఇచ్చి చేసింది. వాళ్లకి ఇద్దరు పిల్లలు. మైధిలి పెళ్లికి మాత్రం పెద్ద గొడవే జరిగింది. మైధిలిని తన తమ్ముడి కొడిక్కివ్వాలని సుజాతమ్మ ఆశ. అయితే ఆ పిల్లేమో తనతో చదువుకున్న మోహన్ తో ప్రేమలో పడటమే కాక ఏకంగా నెల తప్పింది. అతనిది తమ కులం కూడా కాదు. అయినా పరువు కోసం అయిష్టంగానే మైధిలిని మోహన్ కిచ్చి పెళ్లి చేయవలసొచ్చింది.
వాళ్ల పెళ్లయ్యాక ఏడో నెల్లోనే పుట్టిన బిడ్డని నెల తక్కువ పిల్లగా చెబుతుంది సుజాతమ్మ. నమ్మిన వాళ్లు నమ్మారు, లేని వాళ్లు లేదు. ఇష్టం లేని పెళ్లి చేసుకుందన్న కోపంతో సుజాతమ్మ చాలా రోజులపాటు కూతురి ముఖం చూడలేదు. మనవరాలు పుట్టాక కాస్త మనసు మారి కూతురి ఇంటికి వెళ్లటం మొదలెట్టింది. అప్పటికీ ఆమె కోపం పూర్తిగా పోలేదు.

అల్లుడింట్లోనే ఉంటున్నా, మోహన్ తో అంటీ ముట్టనట్లుగానే మాట్లాడేది. సుజాతమ్మని చల్లబరచటానికి మైధిలి తన కూతురి పేరు అమ్మ పేరు కలిసొచ్చేలా ‘సుజిత’ అని పెట్టుకున్నా ఆమె కోపం తగ్గలేదు. మైధిలి పెళ్లప్పుడు ఆవేశంలో అప్పటికప్పుడు లాయర్ని పిలిపించి ఆస్తంతా తన తర్వాత పెద్ద కూతురు పిల్లలకి చెందేటట్లు, చిల్లి గవ్వ కూడా మైధిలికి కానీ, ఆమెకి పుట్టబోయేవాళ్లకి కానీ రాకుండా ఉండేటట్లు వీలునామా రాయించేసింది. ఆయినా మైధిలి ఆ సంగతి పట్టించుకోలేదు. ‘ఆస్తిదేముంది. అమ్మ నాతో బాగుంటే చాలు’ అనేదా అమ్మాయి.
పది రోజుల క్రితం మైధిలి తల్లికి ఫోన్ చేసింది. ఆ అమ్మాయికి ఏదో ఉద్యోగమొచ్చిందట. మొదటి మూడు నెలలూ ముంబాయిలో ట్రైనింగ్ కోసం వెళ్లాల్సొచ్చింది. రెండేళ్ల కూతుర్ని తనతో తీసుకెళ్లటం కుదరదు. పైగా మోహన్ కి కూడా వంటలు చేసుకోవటం రాదు.

ఎవరన్నా ఆడమనిషి ఇంట్లో లేకపోతే కష్టం. పని మనిషులేమో అంత తేలికగా దొరకరు, దొరికినా రెండేళ్ల కూతుర్ని వాళ్ల చేతిలో పెట్టి వెళ్లే ధైర్యం మైధిలికి లేదు. దాంతో ఇక తప్పక మొహమాటపడుతూనే తల్లినడిగింది, ఈ మూడు నెలలూ తన ఇంట్లో ఉండి కూతుర్ని, మోహన్ ని చూసుకోమని.

ఏ కళనుందోగానీ సుజాతమ్మ పెద్దగా బతిమిలాడించుకోకుండానే ఒప్పుకుంది. అప్పటికీ ‘బాగానే ఉంది. ఉద్యోగానికి తోలుతున్నాడా నిన్ను? అంత ఖర్మేమొచ్చిందే నీకు. శుభ్రంగా నేజెప్పినట్లు బావని చేసుకున్నట్లైతే కాలు మీద కాలేసుకుని కూర్చునేదానివి కదే. ప్రేమా దోమా అని ఆ కులంగానోడికోసం ఎగేసుకెళ్లావుగా. పైగా వళ్లు కొవ్వెక్కి కడుపు కూడా తెచ్చుకున్నావు దొంగ లంజ. అనుభవించు ‘ అంటూ దెప్పింది. దానికి మైధిలి నవ్వుతూ ‘ఇప్పుడేమయ్యింది. నా వాటా నాకిస్తే ఇప్పుడూ కాలు మీద కాలేసుకుని కూర్చుంటా కదా’ అంది.

‘ఆట్టాంటి ఆశలేం పెట్టుకోమాక. ఆస్తంతా పెద్దదానికే’ అని కసిరింది సుజాతమ్మ.
సుజాతమ్మ ఇక్కడికొచ్చి వారం కావస్తుంది. మొన్నటిదాకా కూతురు ఉండటంతో బాగానే ఉండేది కానీ నిన్నటి నుండీ ఆమె తిప్పలు మొదలయ్యాయి. అల్లుడితో ఇప్పటికీ సరిగా మాట్లాడకపోవటంతో అతను ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు ఆమెకి చాలా ఇబ్బందిగా ఉంటుంది. పాపం మోహన్ ఆమెని పలకరించాలని ప్రయత్న్స్తాడుకానీ ఆమె మాత్రం ముభావంగానే ఉంటుంది. భోజనం కూడా టేబుల్ మీద పెట్టి ‘అన్నం తిను బాబూ’ అని పొడి పొడిగా చెప్పేసి అవతలికెళ్లిపోతుంది. అతనే వచ్చి కావలసినవి పెట్టుకుని తినెళ్లిపోతాడు.

మోహన్ ఆఫీసుకెళ్లిపోయాక సుజాతమ్మకి హాయిగా అనిపిస్తుంది. మనవరాలికి తిండి తినిపించి కాసేపు ఆడుకోవటం, ఆ పిల్ల నిద్రపోయాక టి.వి. చూడటం, ఇలా సమయం గడిపేస్తుంది. తిరిగి సాయంత్రం అల్లుడొచ్చాక మళ్లీ ఇబ్బంది మొదలు. వీలైనంతవరకూ అతన్ని తప్పుకుని తిరుగుతుంది. ఇప్పటికి మూడు రోజులనుండీ ఇదే వరస.

తలుపు గడె పెట్టి వచ్చి మనవరాలినెత్తుకుని స్నానానికి తీసుకెళ్లింది. అది పూర్తి చేసి ఆ పిల్లకి తిండి పెట్టి కాసేపాడించి నిద్రపుచ్చేసరికి పదకొండున్నరయింది. అలసటగా వచ్చి సోఫాలో కూర్చుంటూ టి.వి. ఆన్ చేసింది. ఏ ఛానల్లో చూసినా విసుగెత్తించే ప్రోగ్రాములే వస్తుంటే చిరాగ్గా లేచెళ్లి ఏవన్నా డి.వి.డి.లున్నాయేమోనని వెదికింది. కూతురు ఊరెళుతూ ‘అమ్మా, ఇక్కడ పాత సినిమాల డి.వి.డి.లున్నాయి. ఇంట్రెస్ట్ ఉంటే పెట్టుకుని చూడు’ అని చెప్పిన మాటలు గుర్తొచ్చి వాటికోసం వెదికితే ఒక మూలన కనిపించాయవి.
ఇరవై దాకా ఉన్నాయి ఒకటే కట్టలా కట్టి. అవి తీసుకోబోతుండగా వాటి పక్కనే విడిగా ఉన్న మరో డి.వి.డి ఆకర్షించిందామెంది. అదేదో కాపీ చేసిన సరుకులాగుంది. పైన మైధిలి కాబోలు, ‘భక్త తుకారాం – 1′ అని పెన్నుతో రాసింది.

‘సరే. ఇది చూద్దాం’ అనుకుంటూ దాన్నందుకుని ప్లేయర్లో పెట్టి ఆన్చే సొచ్చి సోఫాలో కూలబడింది. కాసేపట్లో మొదలయింది. టైటిల్సు లాంటివేమీ లేకుండా ఏకంగా సినిమానే వచ్చేస్తున్నట్లుంది. పైగా కలర్లో కూడా ఉంది. ఏదో బెడ్ రూం లాగుంది. ఎదురుగా పూలతో అలంకరించిన మంచం, సినిమాల్లో శోభనం సెట్టింగుల్లో ఉంటాయే, అలా ఉంది. ముందు సుజాతమ్మకి ఏమీ అర్ధం కాలేదు. కళ్లు విప్పార్చుకుని చూడసాగింది.

అంతలో ఇద్దరు మనుషులు ఫ్రేములోకొచ్చారు. ఇద్దరూ నగ్నంగా ఉన్నారు – ఒక ఆడ, ఒక మగ. సుజాతమ్మ షాక్ తినింది. అయినా ఆపకుండా అటే చూడసాగింది. రెండు క్షణాల్లో అర్ధమైపోయిందామెకి. ఆ ఇద్దరూ ఎవరో కాదు, తన కూతురు మైధిలి, అల్లుడు మోహన్. అది వాళ్ల శోభనం వీడియో.
‘చీ’ అనుకుంటూ రిమోటందుకుని టి.వి. ఆపెయ్యబోయి మళ్లీ మనసు మార్చుకుంది సుజాతమ్మ. కుతూహలంగా టి.వి.కేసే చూడసాగింది. అక్కడ కూతురూ అల్లుడూ